παρακειμένω

See also: παρακειμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔː/ → /pa.ra.ciˈme.no/ → /pa.ra.ciˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.no/

Noun

πᾰρᾰκειμένω • (parakeiménō) m

1. nominative/accusative/vocative dual of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένω • (parakeiménō)

1. nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)