παρένθεσις

Ancient Greek

Etymology

From πᾰρεντῐ́θημῐ (parentíthēmi, “I put in beside, mix up”) +‎ -σις (-sis), from πᾰρᾰ- (para-, “beside”) + ἐν (en, “in”) + τῐ́θημῐ (títhēmi, “I put, place”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rén.tʰe.sis/ → /paˈren.θe.sis/ → /paˈren.θe.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rén.tʰe.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈren.tʰe.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈren.θe.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈren.θe.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈren.θe.sis/

Noun

πᾰρένθεσῐς • (parénthesis) f (genitive πᾰρενθέσεως); third declension

1. a putting in beside, injection
2. insertion
3. (grammar) parenthesis

Inflection

Third declension of ἡ πᾰρένθεσῐς; τῆς πᾰρενθέσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πᾰρένθεσῐς hē parénthesis	τὼ πᾰρενθέσει tṑ parenthései	αἱ πᾰρενθέσεις hai parenthéseis
Genitive	τῆς πᾰρενθέσεως tês parenthéseōs	τοῖν πᾰρενθεσέοιν toîn parentheséoin	τῶν πᾰρενθέσεων tôn parenthéseōn
Dative	τῇ πᾰρενθέσει têi parenthései	τοῖν πᾰρενθεσέοιν toîn parentheséoin	ταῖς πᾰρενθέσεσῐ / πᾰρενθέσεσῐν taîs parenthésesi(n)
Accusative	τὴν πᾰρένθεσῐν tḕn parénthesin	τὼ πᾰρενθέσει tṑ parenthései	τᾱ̀ς πᾰρενθέσεις tā̀s parenthéseis
Vocative	πᾰρένθεσῐ parénthesi	πᾰρενθέσει parenthései	πᾰρενθέσεις parenthéseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: parenthesis
  • → French: parenthèse
• Greek: παρένθεση (parénthesi)

Further reading

• “παρένθεσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• παρένθεσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette