οὐλόμενος

Ancient Greek

Etymology

Participle of ὀλέσθαι (olésthai), thematic aorist middle of ὄλλῡμι (óllūmi, “I destroy”). The first vowel is lengthened to fit hexametric meter (a common practice).

Adjective

οὐλόμενος • (oulómenos) m (feminine οὐλομένη, neuter οὐλόμενον); first/second declension

1. (Epic, poetic) one of or to whom the word ὄλοιτο (óloito, “may he/she/it perish”) may be used, accursed, destructive, ruined, wretched

Inflection

First and second declension of οὐλόμενος; οὐλομένη; οὐλόμενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		οὐλόμενος oulómenos	οὐλομένη ouloménē	οὐλόμενον oulómenon		οὐλομένω ouloménō	οὐλομένᾱ ouloménā	οὐλομένω ouloménō		οὐλόμενοι oulómenoi	οὐλόμεναι oulómenai	οὐλόμενᾰ oulómenă
Genitive		οὐλομένου / οὐλομενοῖο / οὐλομένοιο / οὐλομενόο / οὐλομένοο ouloménou / oulomenoîo / ouloménoio / oulomenóo / ouloménoo	οὐλομένης ouloménēs	οὐλομένου / οὐλομενοῖο / οὐλομένοιο / οὐλομενόο / οὐλομένοο ouloménou / oulomenoîo / ouloménoio / oulomenóo / ouloménoo		οὐλομένοιῐν ouloménoiĭn	οὐλομέναιν / οὐλομέναιῐν / οὐλομένῃῐν ouloménai(ĭ)n / ouloménēiĭn	οὐλομένοιῐν ouloménoiĭn		οὐλομένων ouloménōn	οὐλομενᾱ́ων / οὐλομενέ͜ων / οὐλομενῶν oulomenā́ōn / oulomené͜ōn / oulomenôn	οὐλομένων ouloménōn
Dative		οὐλομένῳ ouloménōi	οὐλομένῃ ouloménēi	οὐλομένῳ ouloménōi		οὐλομένοιῐν ouloménoiĭn	οὐλομέναιν / οὐλομέναιῐν / οὐλομένῃῐν ouloménai(ĭ)n / ouloménēiĭn	οὐλομένοιῐν ouloménoiĭn		οὐλομένοισῐ / οὐλομένοισῐν / οὐλομένοις ouloménoisĭ(n) / ouloménois	οὐλομένῃσῐ / οὐλομένῃσῐν / οὐλομένῃς / οὐλομέναις ouloménēisĭ(n) / ouloménēis / ouloménais	οὐλομένοισῐ / οὐλομένοισῐν / οὐλομένοις ouloménoisĭ(n) / ouloménois
Accusative		οὐλόμενον oulómenon	οὐλομένην ouloménēn	οὐλόμενον oulómenon		οὐλομένω ouloménō	οὐλομένᾱ ouloménā	οὐλομένω ouloménō		οὐλομένους ouloménous	οὐλομένᾱς ouloménās	οὐλόμενᾰ oulómenă
Vocative		οὐλόμενε oulómene	οὐλομένη ouloménē	οὐλόμενον oulómenon		οὐλομένω ouloménō	οὐλομένᾱ ouloménā	οὐλομένω ouloménō		οὐλόμενοι oulómenoi	οὐλόμεναι oulómenai	οὐλόμενᾰ oulómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		οὐλομένως ouloménōs				οὐλομενώτερος oulomenṓteros				οὐλομενώτᾰτος oulomenṓtătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

• “οὐλόμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “οὐλόμενος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “οὐλόμενος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers