οὐλομένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /uː.lo.mé.nɛːn/ → /u.loˈme.nin/ → /u.loˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /uː.lo.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /u.loˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /u.loˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /u.loˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /u.loˈme.nin/

Adjective

οὐλομένην • (ouloménēn)

1. feminine accusative singular of οὐλόμενος (oulómenos)