νοστήσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nos.tɛ̌ː.saːs/ → /nosˈti.sas/ → /nosˈti.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nos.tɛ̌ː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nosˈte̝.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nosˈti.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nosˈti.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nosˈti.sas/

Participle

νοστήσᾱς • (nostḗsās) m (feminine νοστήσᾱσᾰ, neuter νοστῆσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of νοστέω (nostéō)

Declension

First and third declension of νοστήσᾱς; νοστήσᾱσᾰ; νοστῆσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νοστήσᾱς nostḗsās	νοστήσᾱσᾰ nostḗsāsă	νοστῆσᾰν nostêsăn		νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsănte		νοστήσᾰντες nostḗsăntes	νοστήσᾱσαι nostḗsāsai	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă
Genitive		νοστήσᾰντος nostḗsăntos	νοστησᾱ́σης nostēsā́sēs	νοστήσᾰντος nostḗsăntos		νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin	νοστησᾱ́σαιν nostēsā́sain	νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin		νοστησᾰ́ντων nostēsắntōn	νοστησᾱσῶν nostēsāsôn	νοστησᾰ́ντων nostēsắntōn
Dative		νοστήσᾰντῐ nostḗsăntĭ	νοστησᾱ́σῃ nostēsā́sēi	νοστήσᾰντῐ nostḗsăntĭ		νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin	νοστησᾱ́σαιν nostēsā́sain	νοστησᾰ́ντοιν nostēsắntoin		νοστήσᾱσῐ / νοστήσᾱσῐν nostḗsāsĭ(n)	νοστησᾱ́σαις nostēsā́sais	νοστήσᾱσῐ / νοστήσᾱσῐν nostḗsāsĭ(n)
Accusative		νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă	νοστήσᾱσᾰν nostḗsāsăn	νοστῆσᾰν nostêsăn		νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsănte		νοστήσᾰντᾰς nostḗsăntăs	νοστησᾱ́σᾱς nostēsā́sās	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă
Vocative		νοστήσᾱς nostḗsās	νοστήσᾱσᾰ nostḗsāsă	νοστῆσᾰν nostêsăn		νοστήσᾰντε nostḗsănte	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsănte		νοστήσᾰντες nostḗsăntes	νοστήσᾱσαι nostḗsāsai	νοστήσᾰντᾰ nostḗsăntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νοστησᾰ́ντως nostēsắntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.