νοστήσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nos.tɛ̌ː.saːs/ → /nosˈti.sas/ → /nosˈti.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nos.tɛ̌ː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nosˈte̝.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nosˈti.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nosˈti.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nosˈti.sas/

Participle

νοστήσᾱς • (nostḗsās) m (feminine νοστήσᾱσᾰ, neuter νοστῆσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of νοστέω (nostéō)

Declension

First and third declension of νοστήσᾱς; νοστήσᾱσᾰ; νοστῆσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νοστήσᾱς nostḗsās	νοστήσᾱσᾰ nostḗsāsa	νοστῆσᾰν nostêsan		νοστήσᾰντε nostḗsante	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsante		νοστήσᾰντες nostḗsantes	νοστήσᾱσαι nostḗsāsai	νοστήσᾰντᾰ nostḗsanta
Genitive		νοστήσᾰντος nostḗsantos	νοστησᾱ́σης nostēsā́sēs	νοστήσᾰντος nostḗsantos		νοστησᾰ́ντοιν nostēsántoin	νοστησᾱ́σαιν nostēsā́sain	νοστησᾰ́ντοιν nostēsántoin		νοστησᾰ́ντων nostēsántōn	νοστησᾱσῶν nostēsāsôn	νοστησᾰ́ντων nostēsántōn
Dative		νοστήσᾰντῐ nostḗsanti	νοστησᾱ́σῃ nostēsā́sēi	νοστήσᾰντῐ nostḗsanti		νοστησᾰ́ντοιν nostēsántoin	νοστησᾱ́σαιν nostēsā́sain	νοστησᾰ́ντοιν nostēsántoin		νοστήσᾱσῐ / νοστήσᾱσῐν nostḗsāsi(n)	νοστησᾱ́σαις nostēsā́sais	νοστήσᾱσῐ / νοστήσᾱσῐν nostḗsāsi(n)
Accusative		νοστήσᾰντᾰ nostḗsanta	νοστήσᾱσᾰν nostḗsāsan	νοστῆσᾰν nostêsan		νοστήσᾰντε nostḗsante	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsante		νοστήσᾰντᾰς nostḗsantas	νοστησᾱ́σᾱς nostēsā́sās	νοστήσᾰντᾰ nostḗsanta
Vocative		νοστήσᾱς nostḗsās	νοστήσᾱσᾰ nostḗsāsa	νοστῆσᾰν nostêsan		νοστήσᾰντε nostḗsante	νοστησᾱ́σᾱ nostēsā́sā	νοστήσᾰντε nostḗsante		νοστήσᾰντες nostḗsantes	νοστήσᾱσαι nostḗsāsai	νοστήσᾰντᾰ nostḗsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νοστησᾰ́ντως nostēsántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.