νοστέω

Ancient Greek

Etymology

νόστος (nóstos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nos.té.ɔː/ → /nosˈte.o/ → /nosˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nos.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nosˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nosˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nosˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nosˈte.o/

Verb

νοστέω • (nostéō)

1. to go home, come home, return

Conjugation

   Present: νοστέω, νοστέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοστέω	νοστέεις	νοστέει	νοστέετον	νοστέετον	νοστέομεν	νοστέετε	νοστέουσῐ(ν)
	subjunctive	νοστέω	νοστέῃς	νοστέῃ	νοστέητον	νοστέητον	νοστέωμεν	νοστέητε	νοστέωσῐ(ν)
	optative	νοστέοιμῐ	νοστέοις	νοστέοι	νοστέοιτον	νοστεοίτην	νοστέοιμεν	νοστέοιτε	νοστέοιεν
	imperative		νόστεε	νοστεέτω	νοστέετον	νοστεέτων		νοστέετε	νοστεόντων
middle/ passive	indicative	νοστέομαι	νοστέῃ, νοστέει	νοστέεται	νοστέεσθον	νοστέεσθον	νοστεόμεθᾰ	νοστέεσθε	νοστέονται
	subjunctive	νοστέωμαι	νοστέῃ	νοστέηται	νοστέησθον	νοστέησθον	νοστεώμεθᾰ	νοστέησθε	νοστέωνται
	optative	νοστεοίμην	νοστέοιο	νοστέοιτο	νοστέοισθον	νοστεοίσθην	νοστεοίμεθᾰ	νοστέοισθε	νοστέοιντο
	imperative		νοστέου	νοστεέσθω	νοστέεσθον	νοστεέσθων		νοστέεσθε	νοστεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νοστέειν				νοστέεσθαι
participle	m	νοστέων				νοστεόμενος
	f	νοστέουσᾰ				νοστεομένη
	n	νοστέον				νοστεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: νοστῶ, νοστοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοστῶ	νοστεῖς	νοστεῖ	νοστεῖτον	νοστεῖτον	νοστοῦμεν	νοστεῖτε	νοστοῦσῐ(ν)
	subjunctive	νοστῶ	νοστῇς	νοστῇ	νοστῆτον	νοστῆτον	νοστῶμεν	νοστῆτε	νοστῶσῐ(ν)
	optative	νοστοίην, νοστοῖμῐ	νοστοίης, νοστοῖς	νοστοίη, νοστοῖ	νοστοῖτον, νοστοίητον	νοστοίτην, νοστοιήτην	νοστοῖμεν, νοστοίημεν	νοστοῖτε, νοστοίητε	νοστοῖεν, νοστοίησᾰν
	imperative		νόστει	νοστείτω	νοστεῖτον	νοστείτων		νοστεῖτε	νοστούντων
middle/ passive	indicative	νοστοῦμαι	νοστεῖ, νοστῇ	νοστεῖται	νοστεῖσθον	νοστεῖσθον	νοστούμεθᾰ	νοστεῖσθε	νοστοῦνται
	subjunctive	νοστῶμαι	νοστῇ	νοστῆται	νοστῆσθον	νοστῆσθον	νοστώμεθᾰ	νοστῆσθε	νοστῶνται
	optative	νοστοίμην	νοστοῖο	νοστοῖτο	νοστοῖσθον	νοστοίσθην	νοστοίμεθᾰ	νοστοῖσθε	νοστοῖντο
	imperative		νοστοῦ	νοστείσθω	νοστεῖσθον	νοστείσθων		νοστεῖσθε	νοστείσθων
		active				middle/passive
infinitive		νοστεῖν				νοστεῖσθαι
participle	m	νοστῶν				νοστούμενος
	f	νοστοῦσᾰ				νοστουμένη
	n	νοστοῦν				νοστούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνόστεον, ἐνοστεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόστεον	ἐνόστεες	ἐνόστεε(ν)	ἐνοστέετον	ἐνοστεέτην	ἐνοστέομεν	ἐνοστέετε	ἐνόστεον
middle/ passive	indicative	ἐνοστεόμην	ἐνοστέου	ἐνοστέετο	ἐνοστέεσθον	ἐνοστεέσθην	ἐνοστεόμεθᾰ	ἐνοστέεσθε	ἐνοστέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνόστουν, ἐνοστούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόστουν	ἐνόστεις	ἐνόστει	ἐνοστεῖτον	ἐνοστείτην	ἐνοστοῦμεν	ἐνοστεῖτε	ἐνόστουν
middle/ passive	indicative	ἐνοστούμην	ἐνοστοῦ	ἐνοστεῖτο	ἐνοστεῖσθον	ἐνοστείσθην	ἐνοστούμεθᾰ	ἐνοστεῖσθε	ἐνοστοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νοστήσω, νοστήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοστήσω	νοστήσεις	νοστήσει	νοστήσετον	νοστήσετον	νοστήσομεν	νοστήσετε	νοστήσουσῐ(ν)
	optative	νοστήσοιμῐ	νοστήσοις	νοστήσοι	νοστήσοιτον	νοστησοίτην	νοστήσοιμεν	νοστήσοιτε	νοστήσοιεν
middle	indicative	νοστήσομαι	νοστήσῃ, νοστήσει	νοστήσεται	νοστήσεσθον	νοστήσεσθον	νοστησόμεθᾰ	νοστήσεσθε	νοστήσονται
	optative	νοστησοίμην	νοστήσοιο	νοστήσοιτο	νοστήσοισθον	νοστησοίσθην	νοστησοίμεθᾰ	νοστήσοισθε	νοστήσοιντο
		active			middle
infinitive		νοστήσειν			νοστήσεσθαι
participle	m	νοστήσων			νοστησόμενος
	f	νοστήσουσᾰ			νοστησομένη
	n	νοστῆσον			νοστησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνόστησᾰ, ἐνοστησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόστησᾰ	ἐνόστησᾰς	ἐνόστησε(ν)	ἐνοστήσᾰτον	ἐνοστησᾰ́την	ἐνοστήσᾰμεν	ἐνοστήσᾰτε	ἐνόστησᾰν
	subjunctive	νοστήσω	νοστήσῃς	νοστήσῃ	νοστήσητον	νοστήσητον	νοστήσωμεν	νοστήσητε	νοστήσωσῐ(ν)
	optative	νοστήσαιμῐ	νοστήσειᾰς, νοστήσαις	νοστήσειε(ν), νοστήσαι	νοστήσαιτον	νοστησαίτην	νοστήσαιμεν	νοστήσαιτε	νοστήσειᾰν, νοστήσαιεν
	imperative		νόστησον	νοστησᾰ́τω	νοστήσᾰτον	νοστησᾰ́των		νοστήσᾰτε	νοστησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνοστησᾰ́μην	ἐνοστήσω	ἐνοστήσᾰτο	ἐνοστήσᾰσθον	ἐνοστησᾰ́σθην	ἐνοστησᾰ́μεθᾰ	ἐνοστήσᾰσθε	ἐνοστήσᾰντο
	subjunctive	νοστήσωμαι	νοστήσῃ	νοστήσηται	νοστήσησθον	νοστήσησθον	νοστησώμεθᾰ	νοστήσησθε	νοστήσωνται
	optative	νοστησαίμην	νοστήσαιο	νοστήσαιτο	νοστήσαισθον	νοστησαίσθην	νοστησαίμεθᾰ	νοστήσαισθε	νοστήσαιντο
	imperative		νόστησαι	νοστησᾰ́σθω	νοστήσᾰσθον	νοστησᾰ́σθων		νοστήσᾰσθε	νοστησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		νοστῆσαι			νοστήσᾰσθαι
participle	m	νοστήσᾱς			νοστησᾰ́μενος
	f	νοστήσᾱσᾰ			νοστησᾰμένη
	n	νοστῆσᾰν			νοστησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: νόστησᾰ, νοστησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νόστησᾰ	νόστησᾰς	νόστησε(ν)	νοστήσᾰτον	νοστησᾰ́την	νοστήσᾰμεν	νοστήσᾰτε	νόστησᾰν
middle	indicative	νοστησᾰ́μην	νοστήσᾰο	νοστήσᾰτο	νοστήσᾰσθον	νοστησᾰ́σθην	νοστησᾰ́με(σ)θᾰ	νοστήσᾰσθε	νοστήσᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνανοστέω (ananostéō)
• ἀπονοστέω (aponostéō)
• κατανοστέω (katanostéō)
• παλινοστέω (palinostéō)
• περινοστέω (perinostéō)
• συμπερινοστέω (sumperinostéō)
• ὑπονοστέω (huponostéō)

 

Further reading

• “νοστέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• νοστέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• νοστέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “νοστέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νοστέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • return idem, page 708.