νομοθέτης

Ancient Greek

Etymology

νόμος (nómos, “law”) +‎ τίθημι (títhēmi, “lay”) +‎ -της (-tēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.mo.tʰé.tɛːs/ → /no.moˈθe.tis/ → /no.moˈθe.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.mo.tʰé.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /no.moˈtʰe.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /no.moˈθe.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /no.moˈθe.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /no.moˈθe.tis/

Noun

νομοθέτης • (nomothétēs) m (genitive νομοθέτου); first declension (Attic)

1. legislator, lawmaker, lawgiver

Inflection

First declension of ὁ νομοθέτης; τοῦ νομοθέτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ νομοθέτης ho nomothétēs	τὼ νομοθέτᾱ tṑ nomothétā	οἱ νομοθέται hoi nomothétai
Genitive	τοῦ νομοθέτου toû nomothétou	τοῖν νομοθέταιν toîn nomothétain	τῶν νομοθετῶν tôn nomothetôn
Dative	τῷ νομοθέτῃ tôi nomothétēi	τοῖν νομοθέταιν toîn nomothétain	τοῖς νομοθέταις toîs nomothétais
Accusative	τὸν νομοθέτην tòn nomothétēn	τὼ νομοθέτᾱ tṑ nomothétā	τοὺς νομοθέτᾱς toùs nomothétās
Vocative	νομοθέτᾰ nomothéta	νομοθέτᾱ nomothétā	νομοθέται nomothétai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• νομοθεσία (nomothesía)
• νομοθετέω (nomothetéō)
• νομοθέτημα (nomothétēma)
• νομοθετητέος (nomothetētéos)
• νομοθετικός (nomothetikós)

Descendants

• → English: nomothete
• → French: nomothète
• Greek: νομοθέτης (nomothétis)

Further reading

• “νομοθέτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νομοθέτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• νομοθέτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3550 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • law giver idem, page 479.
  • legislator idem, page 485.

Greek

Etymology

From Ancient Greek νομοθέτης (nomothétēs).

Noun

νομοθέτης • (nomothétis) m (plural νομοθέτες, feminine νομοθέτις)

1. legislator

   Σόλων ο νομοθέτης (Solon the legislator)

2. legislature

Declension

Declension of νομοθέτης

	singular	plural
nominative	νομοθέτης (nomothétis)	νομοθέτες (nomothétes)
genitive	νομοθέτη (nomothéti)	νομοθετών (nomothetón)
accusative	νομοθέτη (nomothéti)	νομοθέτες (nomothétes)
vocative	νομοθέτη (nomothéti)	νομοθέτες (nomothétes)

Related terms

• see: νομοθεσία f (nomothesía, “legislation”)