μετόν

Ancient Greek

Alternative forms

• μετεόν (meteón) — Epic

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.tón/ → /meˈton/ → /meˈton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.tón/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈton/

Participle

μετόν • (metón)

1. neuter nominative/accusative/vocative singular of μετών (metṓn)

Noun

μετόν • (metón) n (genitive μετόντος); third declension

1. a share (in something)

Declension

Third declension of τὸ μετόν; τοῦ μετόντος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ μετόν tò metón	τὼ μετόντε tṑ metónte	τᾰ̀ μετόντᾰ tà metónta
Genitive	τοῦ μετόντος toû metóntos	τοῖν μετόντοιν toîn metóntoin	τῶν μετόντων tôn metóntōn
Dative	τῷ μετόντῐ tôi metónti	τοῖν μετόντοιν toîn metóntoin	τοῖς μετοῦσῐ / μετοῦσῐν toîs metoûsi(n)
Accusative	τὸ μετόν tò metón	τὼ μετόντε tṑ metónte	τᾰ̀ μετόντᾰ tà metónta
Vocative	μετόν metón	μετόντε metónte	μετόντᾰ metónta
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.