μετοικοφύλαξ

Ancient Greek

Etymology

From μέτοικος (métoikos, “metoecus”) +‎ φύλαξ (phúlax, “guard”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.toi̯.ko.pʰý.laks/ → /me.ty.koˈɸy.laks/ → /me.ti.koˈfi.laks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.toi̯.ko.pʰý.laks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.ty.koˈpʰy.laks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ty.koˈɸy.laks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ty.koˈfy.laks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ti.koˈfi.laks/

Noun

μετοικοφῠ́λᾰξ • (metoikophŭ́lăx) m (genitive μετοικοφῠ́λᾰκος); third declension

1. overseer and guardian of the metoeci

Inflection

Third declension of ὁ μετοικοφῠ́λᾰξ; τοῦ μετοικοφῠ́λᾰκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μετοικοφῠ́λᾰξ ho metoikophŭ́lăx	τὼ μετοικοφῠ́λᾰκε tṑ metoikophŭ́lăke	οἱ μετοικοφῠ́λᾰκες hoi metoikophŭ́lăkes
Genitive	τοῦ μετοικοφῠ́λᾰκος toû metoikophŭ́lăkos	τοῖν μετοικοφῠλᾰ́κοιν toîn metoikophŭlắkoin	τῶν μετοικοφῠλᾰ́κων tôn metoikophŭlắkōn
Dative	τῷ μετοικοφῠ́λᾰκῐ tôi metoikophŭ́lăkĭ	τοῖν μετοικοφῠλᾰ́κοιν toîn metoikophŭlắkoin	τοῖς μετοικοφῠ́λᾰξῐ / μετοικοφῠ́λᾰξῐν toîs metoikophŭ́lăxĭ(n)
Accusative	τὸν μετοικοφῠ́λᾰκᾰ tòn metoikophŭ́lăkă	τὼ μετοικοφῠ́λᾰκε tṑ metoikophŭ́lăke	τοὺς μετοικοφῠ́λᾰκᾰς toùs metoikophŭ́lăkăs
Vocative	μετοικοφῠ́λᾰξ metoikophŭ́lăx	μετοικοφῠ́λᾰκε metoikophŭ́lăke	μετοικοφῠ́λᾰκες metoikophŭ́lăkes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μετοικοφύλαξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μετοικοφύλαξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette