μετενσωμάτωσις

Ancient Greek

Etymology

From μετα- (meta-, prefix indicating change) +‎ ἐνσωμᾰτόω (ensōmătóō, “embody, incarnate”) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/ → /me.ten.soˈma.to.sis/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/

Noun

μετενσωμᾰ́τωσῐς • (metensōmắtōsĭs) f (genitive μετενσωμᾰ́τωσεως); third declension

1. (Koine) transmigration of the soul, reincarnation

   Near-synonyms: μετεμψύχωσις (metempsúkhōsis), μετᾰγγισμός (metăngismós)

Declension

Third declension of ἡ μετενσωμᾰ́τωσῐς; τῆς μετενσωμᾰτώσεως (Koine)

Case / #	Singular	Plural
Nominative	ἡ μετενσωμᾰ́τωσῐς hē metensōmắtōsĭs	αἱ μετενσωμᾰτώσεις hai metensōmătṓseis
Genitive	τῆς μετενσωμᾰτώσεως tês metensōmătṓseōs	τῶν μετενσωμᾰτώσεων tôn metensōmătṓseōn
Dative	τῇ μετενσωμᾰτώσει têi metensōmătṓsei	ταῖς μετενσωμᾰτώσεσῐ / μετενσωμᾰτώσεσῐν taîs metensōmătṓsesĭ(n)
Accusative	τὴν μετενσωμᾰ́τωσῐν tḕn metensōmắtōsĭn	τᾱ̀ς μετενσωμᾰτώσεις tā̀s metensōmătṓseis
Vocative	μετενσωμᾰ́τωσῐ metensōmắtōsĭ	μετενσωμᾰτώσεις metensōmătṓseis

Descendants

• English: metensomatosis
• French: métensomatose

References

• “μετενσωμάτωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μετενσωμάτωσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette