μετενσωμάτωσις

Ancient Greek

Etymology

From μετα- (meta-, prefix indicating change) +‎ ἐνσωμᾰτόω (ensōmatóō, “embody, incarnate”) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/ → /me.ten.soˈma.to.sis/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ten.soˈma.to.sis/

Noun

μετενσωμᾰ́τωσῐς • (metensōmátōsis) f (genitive μετενσωμᾰ́τωσεως); third declension

1. (Koine) transmigration of the soul, reincarnation

   Near-synonyms: μετεμψύχωσις (metempsúkhōsis), μετᾰγγισμός (metangismós)

Declension

Third declension of ἡ μετενσωμᾰ́τωσῐς; τῆς μετενσωμᾰτώσεως (Koine)

Case / #	Singular	Plural
Nominative	ἡ μετενσωμᾰ́τωσῐς hē metensōmátōsis	αἱ μετενσωμᾰτώσεις hai metensōmatṓseis
Genitive	τῆς μετενσωμᾰτώσεως tês metensōmatṓseōs	τῶν μετενσωμᾰτώσεων tôn metensōmatṓseōn
Dative	τῇ μετενσωμᾰτώσει têi metensōmatṓsei	ταῖς μετενσωμᾰτώσεσῐ / μετενσωμᾰτώσεσῐν taîs metensōmatṓsesi(n)
Accusative	τὴν μετενσωμᾰ́τωσῐν tḕn metensōmátōsin	τᾱ̀ς μετενσωμᾰτώσεις tā̀s metensōmatṓseis
Vocative	μετενσωμᾰ́τωσῐ metensōmátōsi	μετενσωμᾰτώσεις metensōmatṓseis

References

• “μετενσωμάτωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μετενσωμάτωσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette