μελάνουρος

Ancient Greek

Etymology

From μέλας (mélas, “black”) +‎ οὐρά (ourá, “tail”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.lá.nuː.ros/ → /meˈla.nu.ros/ → /meˈla.nu.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.lá.nuː.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/

Noun

μελᾰ́νουρος • (melánouros) m (genitive μελᾰνούρου); second declension

1. saddled seabream (Oblada melanura)

Inflection

Second declension of ὁ μελᾰ́νουρος; τοῦ μελᾰνούρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μελᾰ́νουρος ho melánouros	τὼ μελᾰνούρω tṑ melanoúrō	οἱ μελᾰ́νουροι hoi melánouroi
Genitive	τοῦ μελᾰνούρου toû melanoúrou	τοῖν μελᾰνούροιν toîn melanoúroin	τῶν μελᾰνούρων tôn melanoúrōn
Dative	τῷ μελᾰνούρῳ tôi melanoúrōi	τοῖν μελᾰνούροιν toîn melanoúroin	τοῖς μελᾰνούροις toîs melanoúrois
Accusative	τὸν μελᾰ́νουρον tòn melánouron	τὼ μελᾰνούρω tṑ melanoúrō	τοὺς μελᾰνούρους toùs melanoúrous
Vocative	μελᾰ́νουρε melánoure	μελᾰνούρω melanoúrō	μελᾰ́νουροι melánouroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: melanūrus

Further reading

• “μελάνουρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μελάνουρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette