μελάνουρος

Ancient Greek

Etymology

From μέλας (mélas, “black”) +‎ οὐρά (ourá, “tail”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.lá.nuː.ros/ → /meˈla.nu.ros/ → /meˈla.nu.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.lá.nuː.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈla.nu.ros/

Noun

μελᾰ́νουρος • (melắnouros) m (genitive μελᾰνούρου); second declension

1. saddled seabream (Oblada melanura)

Inflection

Second declension of ὁ μελᾰ́νουρος; τοῦ μελᾰνούρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μελᾰ́νουρος ho melắnouros	τὼ μελᾰνούρω tṑ melănoúrō	οἱ μελᾰ́νουροι hoi melắnouroi
Genitive	τοῦ μελᾰνούρου toû melănoúrou	τοῖν μελᾰνούροιν toîn melănoúroin	τῶν μελᾰνούρων tôn melănoúrōn
Dative	τῷ μελᾰνούρῳ tôi melănoúrōi	τοῖν μελᾰνούροιν toîn melănoúroin	τοῖς μελᾰνούροις toîs melănoúrois
Accusative	τὸν μελᾰ́νουρον tòn melắnouron	τὼ μελᾰνούρω tṑ melănoúrō	τοὺς μελᾰνούρους toùs melănoúrous
Vocative	μελᾰ́νουρε melắnoure	μελᾰνούρω melănoúrō	μελᾰ́νουροι melắnouroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: melanūrus

Further reading

• “μελάνουρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μελάνουρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette