μαίνεται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mǎi̯.ne.tai̯/ → /ˈmɛ.ne.tɛ/ → /ˈme.ne.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mǎi̯.ne.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmɛ.ne.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmɛ.ne.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.ne.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.ne.te/

Verb

μαίνεται • (maínetai)

1. third-person singular present middle indicative of μαίνομαι (maínomai)