μέροψ

See also: Μέροψ

Ancient Greek

Etymology

The original meaning of the word is unknown. However, the suffix "-οψ", which is found also in δρύοψ (drúops) and πάρνοψ (párnops), is typical of Pre-Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.rops/ → /ˈme.rops/ → /ˈme.rops/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.rops/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.rops/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.rops/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.rops/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.rops/

Noun

μέροψ • (mérops) m (genitive μέροπος); third declension

1. (in the plural) epithet of men
   1. mortal (of men)
2. bee-eater (Merops apiaster)

   Synonym: ἀέροψ (aérops)

Declension

Third declension of ὁ μέροψ; τοῦ μέροπος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μέροψ ho mérops	τὼ μέροπε tṑ mérope	οἱ μέροπες hoi méropes
Genitive	τοῦ μέροπος toû méropos	τοῖν μερόποιν toîn merópoin	τῶν μερόπων tôn merópōn
Dative	τῷ μέροπῐ tôi méropi	τοῖν μερόποιν toîn merópoin	τοῖς μέροψῐ / μέροψῐν toîs méropsi(n)
Accusative	τὸν μέροπᾰ tòn méropa	τὼ μέροπε tṑ mérope	τοὺς μέροπᾰς toùs méropas
Vocative	μέροψ mérops	μέροπε mérope	μέροπες méropes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• μεροπήϊος (meropḗïos)
• μεροποσπόρος (meropospóros)

 

Descendants

• Translingual: Merops

Further reading

• “μέροψ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μέροψ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN