μάρτυρος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /már.ty.ros/ → /ˈmar.ty.ros/ → /ˈmar.ti.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /már.ty.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmar.ty.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmar.ty.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmar.ty.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmar.ti.ros/

Noun

μάρτῠρος • (mártŭros)

1. genitive singular of μάρτῠς (mártŭs) and Aeolic μάρτῠρ (mártŭr)

Noun

μάρτῠρος • (mártŭros) m (genitive μαρτύρου); second declension

1. Epic form of μᾰ́ρτῠς (mắrtŭs)

Declension

Second declension of μάρτῠρος; μαρτῠ́ρου (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	μάρτῠρος mártŭros	μαρτῠ́ρω martŭ́rō	μάρτῠροι mártŭroi
Genitive	μαρτῠ́ρου / μαρτῠροῖο / μαρτῠ́ροιο / μαρτῠρόο / μαρτῠ́ροο martŭ́rou / martŭroîo / martŭ́roio / martŭróo / martŭ́roo	μαρτῠ́ροιῐν martŭ́roiĭn	μαρτῠ́ρων martŭ́rōn
Dative	μαρτῠ́ρῳ martŭ́rōi	μαρτῠ́ροιῐν martŭ́roiĭn	μαρτῠ́ροισῐ / μαρτῠ́ροισῐν / μαρτῠ́ροις martŭ́roisĭ(n) / martŭ́rois
Accusative	μάρτῠρον mártŭron	μαρτῠ́ρω martŭ́rō	μαρτῠ́ρους martŭ́rous
Vocative	μάρτῠρε mártŭre	μαρτῠ́ρω martŭ́rō	μάρτῠροι mártŭroi
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmaɾ.ti.ɾos/
• Hyphenation: μάρ‧τυ‧ρος

Noun

μάρτυρος • (mártyros) f (also formal masculine)

1. (formal) genitive singular of μάρτυρας (mártyras)