μάντευ'

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈman.def/
• Hyphenation: μά‧ντευ'

Verb

μάντευ’ • (mántev’)

1. (colloquial) apocopic form of μάντεψε (mántepse), second-person singular simple past active perfective imperative of μαντεύω (mantévo)

Usage notes

• + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. μάντευ’ το (mántev’ to, “guess it!”).