λύματος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ly̌ː.ma.tos/ → /ˈly.ma.tos/ → /ˈli.ma.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ly̌ː.ma.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈly.ma.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈly.ma.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈly.ma.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.ma.tos/

Noun

λῡ́μᾰτος • (lū́matos) n

1. genitive singular of λῦμᾰ (lûma)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈli.ma.tos/
• Hyphenation: λύ‧μα‧τος
• Homophone: λήμματος (límmatos)

Noun

λύματος • (lýmatos) n

1. Genitive singular form of λύμα (lýma).