Jump to content

λευκογραφέω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From λευκός (leukós) +‎ γρᾰφή (grăphḗ) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

λευκογραφέω (leukographéō)

  1. (art) to paint in white
    • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Poetics 1450b:
      ἀρχὴ μὲν οὖν καὶ οἷον ψυχὴ ὁ μῦθος τῆς τραγῳδίας, δεύτερον δὲ τὰ ἤθη (παραπλήσιον γάρ ἐστιν καὶ ἐπὶ τῆς γραφικῆς· εἰ γάρ τις ἐναλείψειε τοῖς καλλίστοις φαρμάκοις χύδην, οὐκ ἂν ὁμοίως εὐφράνειεν καὶ λευκογραφήσας εἰκόνα)· ἔστιν τε μίμησις πράξεως καὶ διὰ ταύτην μάλιστα τῶν πραττόντων.
      arkhḕ mèn oûn kaì hoîon psukhḕ ho mûthos tês tragōidías, deúteron dè tà ḗthē (paraplḗsion gár estin kaì epì tês graphikês; ei gár tis enaleípseie toîs kallístois pharmákois khúdēn, ouk àn homoíōs euphráneien kaì leukographḗsas eikóna); éstin te mímēsis práxeōs kaì dià taútēn málista tôn prattóntōn.

Conjugation

[edit]
[edit]

References

[edit]