κυνόδοντας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.nó.don.tas/ → /cyˈno.ðon.tas/ → /ciˈno.ðon.das/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.nó.don.tas/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.don.tas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈno.ðon.tas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.ðon.tas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.ðon.das/

Noun

κῠνόδοντᾰς • (kŭnódontăs) m

1. accusative plural of κῠνόδους, κῠνόδων (kŭnódous, kŭnódōn)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κῠνόδους (kŭnódous).

Noun

κυνόδοντας • (kynódontas) m (plural κυνόδοντες)

1. canine tooth, cuspid

Declension

Declension of κυνόδοντας

	singular	plural
nominative	κυνόδοντας (kynódontas)	κυνόδοντες (kynódontes)
genitive	κυνόδοντα (kynódonta)	κυνοδόντων (kynodónton)
accusative	κυνόδοντα (kynódonta)	κυνόδοντες (kynódontes)
vocative	κυνόδοντα (kynódonta)	κυνόδοντες (kynódontes)