κτίζω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *tḱey- (“to settle”). Cognates include Sanskrit क्षेति (kṣeti), Avestan 𐬱𐬀𐬉𐬌𐬙𐬌 (šaēⁱti) and, via Iranian borrowing, Old Armenian շէն (šēn).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ktíz.dɔː/ → /ˈkti.zo/ → /ˈkti.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ktíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkti.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkti.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkti.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkti.zo/

Verb

κτίζω • (ktízō)

1. to people
2. to found, build, establish (a city)
3. to plant (e.g. an orchard)
4. to create, produce
5. to make so
6. to perpetrate

Inflection

   Present: κτῐ́ζω, κτῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτῐ́ζω	κτῐ́ζεις	κτῐ́ζει	κτῐ́ζετον	κτῐ́ζετον	κτῐ́ζομεν	κτῐ́ζετε	κτῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κτῐ́ζω	κτῐ́ζῃς	κτῐ́ζῃ	κτῐ́ζητον	κτῐ́ζητον	κτῐ́ζωμεν	κτῐ́ζητε	κτῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	κτῐ́ζοιμῐ	κτῐ́ζοις	κτῐ́ζοι	κτῐ́ζοιτον	κτῐζοίτην	κτῐ́ζοιμεν	κτῐ́ζοιτε	κτῐ́ζοιεν
	imperative		κτῐ́ζε	κτῐζέτω	κτῐ́ζετον	κτῐζέτων		κτῐ́ζετε	κτῐζόντων
middle/ passive	indicative	κτῐ́ζομαι	κτῐ́ζῃ, κτῐ́ζει	κτῐ́ζεται	κτῐ́ζεσθον	κτῐ́ζεσθον	κτῐζόμεθᾰ	κτῐ́ζεσθε	κτῐ́ζονται
	subjunctive	κτῐ́ζωμαι	κτῐ́ζῃ	κτῐ́ζηται	κτῐ́ζησθον	κτῐ́ζησθον	κτῐζώμεθᾰ	κτῐ́ζησθε	κτῐ́ζωνται
	optative	κτῐζοίμην	κτῐ́ζοιο	κτῐ́ζοιτο	κτῐ́ζοισθον	κτῐζοίσθην	κτῐζοίμεθᾰ	κτῐ́ζοισθε	κτῐ́ζοιντο
	imperative		κτῐ́ζου	κτῐζέσθω	κτῐ́ζεσθον	κτῐζέσθων		κτῐ́ζεσθε	κτῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κτῐ́ζειν				κτῐ́ζεσθαι
participle	m	κτῐ́ζων				κτῐζόμενος
	f	κτῐ́ζουσᾰ				κτῐζομένη
	n	κτῐ́ζον				κτῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκτῐζον, ἐκτῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτῐζον	ἔκτῐζες	ἔκτῐζε(ν)	ἐκτῐ́ζετον	ἐκτῐζέτην	ἐκτῐ́ζομεν	ἐκτῐ́ζετε	ἔκτῐζον
middle/ passive	indicative	ἐκτῐζόμην	ἐκτῐ́ζου	ἐκτῐ́ζετο	ἐκτῐ́ζεσθον	ἐκτῐζέσθην	ἐκτῐζόμεθᾰ	ἐκτῐ́ζεσθε	ἐκτῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κτῐ́σω, κτῐ́σομαι, κτῐσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτῐ́σω	κτῐ́σεις	κτῐ́σει	κτῐ́σετον	κτῐ́σετον	κτῐ́σομεν	κτῐ́σετε	κτῐ́σουσῐ(ν)
	optative	κτῐ́σοιμῐ	κτῐ́σοις	κτῐ́σοι	κτῐ́σοιτον	κτῐσοίτην	κτῐ́σοιμεν	κτῐ́σοιτε	κτῐ́σοιεν
middle	indicative	κτῐ́σομαι	κτῐ́σῃ, κτῐ́σει	κτῐ́σεται	κτῐ́σεσθον	κτῐ́σεσθον	κτῐσόμεθᾰ	κτῐ́σεσθε	κτῐ́σονται
	optative	κτῐσοίμην	κτῐ́σοιο	κτῐ́σοιτο	κτῐ́σοισθον	κτῐσοίσθην	κτῐσοίμεθᾰ	κτῐ́σοισθε	κτῐ́σοιντο
passive	indicative	κτῐσθήσομαι	κτῐσθήσῃ	κτῐσθήσεται	κτῐσθήσεσθον	κτῐσθήσεσθον	κτῐσθησόμεθᾰ	κτῐσθήσεσθε	κτῐσθήσονται
	optative	κτῐσθησοίμην	κτῐσθήσοιο	κτῐσθήσοιτο	κτῐσθήσοισθον	κτῐσθησοίσθην	κτῐσθησοίμεθᾰ	κτῐσθήσοισθε	κτῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κτῐ́σειν			κτῐ́σεσθαι		κτῐσθήσεσθαι
participle	m	κτῐ́σων			κτῐσόμενος		κτῐσθησόμενος
	f	κτῐ́σουσᾰ			κτῐσομένη		κτῐσθησομένη
	n	κτῐ́σον			κτῐσόμενον		κτῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκτῐσᾰ, ἐκτῐσᾰ́μην, ἐκτῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτῐσᾰ	ἔκτῐσᾰς	ἔκτῐσε(ν)	ἐκτῐ́σᾰτον	ἐκτῐσᾰ́την	ἐκτῐ́σᾰμεν	ἐκτῐ́σᾰτε	ἔκτῐσᾰν
	subjunctive	κτῐ́σω	κτῐ́σῃς	κτῐ́σῃ	κτῐ́σητον	κτῐ́σητον	κτῐ́σωμεν	κτῐ́σητε	κτῐ́σωσῐ(ν)
	optative	κτῐ́σαιμῐ	κτῐ́σειᾰς, κτῐ́σαις	κτῐ́σειε(ν), κτῐ́σαι	κτῐ́σαιτον	κτῐσαίτην	κτῐ́σαιμεν	κτῐ́σαιτε	κτῐ́σειᾰν, κτῐ́σαιεν
	imperative		κτῐ́σον	κτῐσᾰ́τω	κτῐ́σᾰτον	κτῐσᾰ́των		κτῐ́σᾰτε	κτῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκτῐσᾰ́μην	ἐκτῐ́σω	ἐκτῐ́σᾰτο	ἐκτῐ́σᾰσθον	ἐκτῐσᾰ́σθην	ἐκτῐσᾰ́μεθᾰ	ἐκτῐ́σᾰσθε	ἐκτῐ́σᾰντο
	subjunctive	κτῐ́σωμαι	κτῐ́σῃ	κτῐ́σηται	κτῐ́σησθον	κτῐ́σησθον	κτῐσώμεθᾰ	κτῐ́σησθε	κτῐ́σωνται
	optative	κτῐσαίμην	κτῐ́σαιο	κτῐ́σαιτο	κτῐ́σαισθον	κτῐσαίσθην	κτῐσαίμεθᾰ	κτῐ́σαισθε	κτῐ́σαιντο
	imperative		κτῐ́σαι	κτῐσᾰ́σθω	κτῐ́σᾰσθον	κτῐσᾰ́σθων		κτῐ́σᾰσθε	κτῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκτῐ́σθην	ἐκτῐ́σθης	ἐκτῐ́σθη	ἐκτῐ́σθητον	ἐκτῐσθήτην	ἐκτῐ́σθημεν	ἐκτῐ́σθητε	ἐκτῐ́σθησᾰν
	subjunctive	κτῐσθῶ	κτῐσθῇς	κτῐσθῇ	κτῐσθῆτον	κτῐσθῆτον	κτῐσθῶμεν	κτῐσθῆτε	κτῐσθῶσῐ(ν)
	optative	κτῐσθείην	κτῐσθείης	κτῐσθείη	κτῐσθεῖτον, κτῐσθείητον	κτῐσθείτην, κτῐσθειήτην	κτῐσθεῖμεν, κτῐσθείημεν	κτῐσθεῖτε, κτῐσθείητε	κτῐσθεῖεν, κτῐσθείησᾰν
	imperative		κτῐ́σθητῐ	κτῐσθήτω	κτῐ́σθητον	κτῐσθήτων		κτῐ́σθητε	κτῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κτῐ́σαι			κτῐ́σᾰσθαι		κτῐσθῆναι
participle	m	κτῐ́σᾱς			κτῐσᾰ́μενος		κτῐσθείς
	f	κτῐ́σᾱσᾰ			κτῐσᾰμένη		κτῐσθεῖσᾰ
	n	κτῐ́σᾰν			κτῐσᾰ́μενον		κτῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκτισσᾰ, ἐκτισσᾰ́μην (poetic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτισσᾰ	ἔκτισσᾰς	ἔκτισσε(ν)	ἐκτίσσᾰτον	ἐκτισσᾰ́την	ἐκτίσσᾰμεν	ἐκτίσσᾰτε	ἔκτισσᾰν
	subjunctive	κτίσσω	κτίσσῃς	κτίσσῃ	κτίσσητον	κτίσσητον	κτίσσωμεν	κτίσσητε	κτίσσωσῐ(ν)
	optative	κτίσσαιμῐ	κτίσσειᾰς, κτίσσαις	κτίσσειε(ν), κτίσσαι	κτισσεῖτον	κτισσείτην	κτισσεῖμεν	κτισσεῖτε	κτισσεῖεν
	imperative		κτῖσσον	κτισσᾰ́τω	κτίσσᾰτον	κτισσᾰ́των		κτίσσᾰτε	κτισσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκτισσᾰ́μην	ἐκτίσσω	ἐκτίσσᾰτο	ἐκτίσσᾰσθον	ἐκτισσᾰ́σθην	ἐκτισσᾰ́μεθᾰ	ἐκτίσσᾰσθε	ἐκτίσσᾰντο
	subjunctive	κτίσσωμαι	κτίσσηαι	κτίσσηται	κτίσσησθον	κτίσσησθον	κτισσώμεθᾰ	κτίσσησθε	κτίσσωνται
	optative	κτισσαίμην	κτίσσαιο	κτίσσαιτο	κτίσσαισθον	κτισσαίσθην	κτισσαίμεθᾰ	κτίσσαισθε	κτίσσαιντο
	imperative		κτῖσσαι	κτισσᾰ́σθω	κτίσσᾰσθον	κτισσᾰ́σθων		κτίσσᾰσθε	κτισσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κτῖσσαι			κτίσσᾰσθαι
participle	m	κτίσσᾱς			κτισσᾰ́μενος
	f	κτίσσᾱσᾰ			κτισσᾰμένη
	n	κτῖσσᾰν			κτισσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔκτῐκᾰ, ἔκτῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτῐκᾰ	ἔκτῐκᾰς	ἔκτῐκε(ν)	ἐκτῐ́κᾰτον	ἐκτῐ́κᾰτον	ἐκτῐ́κᾰμεν	ἐκτῐ́κᾰτε	ἐκτῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκτῐ́κω	ἐκτῐ́κῃς	ἐκτῐ́κῃ	ἐκτῐ́κητον	ἐκτῐ́κητον	ἐκτῐ́κωμεν	ἐκτῐ́κητε	ἐκτῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐκτῐ́κοιμῐ, ἐκτῐκοίην	ἐκτῐ́κοις, ἐκτῐκοίης	ἐκτῐ́κοι, ἐκτῐκοίη	ἐκτῐ́κοιτον	ἐκτῐκοίτην	ἐκτῐ́κοιμεν	ἐκτῐ́κοιτε	ἐκτῐ́κοιεν
	imperative		ἔκτῐκε	ἐκτῐκέτω	ἐκτῐ́κετον	ἐκτῐκέτων		ἐκτῐ́κετε	ἐκτῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἔκτῐσμαι	ἔκτῐσαι	ἔκτῐσται	ἔκτῐσθον	ἔκτῐσθον	ἐκτῐ́σμεθᾰ	ἔκτῐσθε	ἐκτῐ́σᾰται
	subjunctive	ἐκτῐσμένος ὦ	ἐκτῐσμένος ᾖς	ἐκτῐσμένος ᾖ	ἐκτῐσμένω ἦτον	ἐκτῐσμένω ἦτον	ἐκτῐσμένοι ὦμεν	ἐκτῐσμένοι ἦτε	ἐκτῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκτῐσμένος εἴην	ἐκτῐσμένος εἴης	ἐκτῐσμένος εἴη	ἐκτῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐκτῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐκτῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐκτῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐκτῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔκτῐσο	ἐκτῐ́σθω	ἔκτῐσθον	ἐκτῐ́σθων		ἔκτῐσθε	ἐκτῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκτῐκέναι				ἐκτῐ́σθαι
participle	m	ἐκτῐκώς				ἐκτῐσμένος
	f	ἐκτῐκυῖᾰ				ἐκτῐσμένη
	n	ἐκτῐκός				ἐκτῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκτῐ́κειν, ἐκτῐ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτῐ́κειν, ἐκτῐ́κη	ἐκτῐ́κεις, ἐκτῐ́κης	ἐκτῐ́κει(ν)	ἐκτῐ́κετον	ἐκτῐκέτην	ἐκτῐ́κεμεν	ἐκτῐ́κετε	ἐκτῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκτῐ́μην	ἔκτῐσο	ἔκτῐτο	ἔκτῐσθον	ἐκτῐ́σθην	ἐκτῐ́μεθᾰ	ἔκτῐσθε	ἔκτῐντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνακτίζω (anaktízō)
• ἐγκτίζω (enktízō)
• ἐπικτίζω (epiktízō)
• μετακτίζω (metaktízō)
• προσκτίζω (prosktízō)
• συγκτίζω (sunktízō)

Related terms

• ἐϋκτίμενος (eüktímenos)
• κτίσις (ktísis)
• κτίσμα (ktísma)
• κτισμός (ktismós)
• κτίστης (ktístēs)
• κτίτης (ktítēs)
• κτίτωρ (ktítōr)

Further reading

• “κτίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κτίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κτίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κτίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• κτίζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κτίζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2936 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Verb

κτίζω • (ktízo) (past έκτισα, passive κτίζομαι)

1. Alternative form of χτίζω (chtízo)

Conjugation

κτίζω   κτίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κτίζω	κτίσω	κτίζομαι	κτιστώ
2 sg	κτίζεις	κτίσεις	κτίζεσαι	κτιστείς
3 sg	κτίζει	κτίσει	κτίζεται	κτιστεί
1 pl	κτίζουμε, [‑ομε]	κτίσουμε, [‑ομε]	κτιζόμαστε	κτιστούμε
2 pl	κτίζετε	κτίσετε	κτίζεστε, κτιζόσαστε	κτιστείτε
3 pl	κτίζουν(ε)	κτίσουν(ε)	κτίζονται	κτιστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έκτιζα	έκτισα	κτιζόμουν(α)	κτίστηκα
2 sg	έκτιζες	έκτισες	κτιζόσουν(α)	κτίστηκες
3 sg	έκτιζε	έκτισε	κτιζόταν(ε)	κτίστηκε
1 pl	κτίζαμε	κτίσαμε	κτιζόμασταν, (‑όμαστε)	κτιστήκαμε
2 pl	κτίζατε	κτίσατε	κτιζόσασταν, (‑όσαστε)	κτιστήκατε
3 pl	έκτιζαν, κτίζαν(ε)	έκτισαν, κτίσαν(ε)	κτίζονταν, (κτιζόντουσαν)	κτίστηκαν, κτιστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κτίζω ➤	θα κτίσω ➤	θα κτίζομαι ➤	θα κτιστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κτίζεις, …	θα κτίσεις, …	θα κτίζεσαι, …	θα κτιστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κτίσει   έχω, έχεις, … κτισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … κτιστεί   είμαι, είσαι, … κτισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κτίσει   είχα, είχες, … κτισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … κτιστεί   ήμουν, ήσουν, … κτισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κτίσει   θα έχω, θα έχεις, … κτισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … κτιστεί   θα είμαι, θα είσαι, … κτισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κτίζε	κτίσε	—	κτίσου
2 pl	κτίζετε	κτίστε	κτίζεστε	κτιστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κτίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κτίσει ➤		κτισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κτίσει		κτιστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.