κρόκινος

Ancient Greek

Etymology

From κρόκος (krókos, “saffron”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kró.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkro.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkro.ci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkro.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkro.ci.nos/

Adjective

κρόκῐνος • (krókĭnos) m (feminine κροκίνη, neuter κρόκῐνον); first/second declension

made from or of saffron
yellow

Inflection

First and second declension of κρόκῐνος; κροκῐ́νη; κρόκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κρόκῐνος krókĭnos	κροκῐ́νη krokĭ́nē	κρόκῐνον krókĭnon	κροκῐ́νω krokĭ́nō	κροκῐ́νᾱ krokĭ́nā	κροκῐ́νω krokĭ́nō	κρόκῐνοι krókĭnoi	κρόκῐναι krókĭnai	κρόκῐνᾰ krókĭnă
Genitive	κροκῐ́νου krokĭ́nou	κροκῐ́νης krokĭ́nēs	κροκῐ́νου krokĭ́nou	κροκῐ́νοιν krokĭ́noin	κροκῐ́ναιν krokĭ́nain	κροκῐ́νοιν krokĭ́noin	κροκῐ́νων krokĭ́nōn	κροκῐ́νων krokĭ́nōn	κροκῐ́νων krokĭ́nōn
Dative	κροκῐ́νῳ krokĭ́nōi	κροκῐ́νῃ krokĭ́nēi	κροκῐ́νῳ krokĭ́nōi	κροκῐ́νοιν krokĭ́noin	κροκῐ́ναιν krokĭ́nain	κροκῐ́νοιν krokĭ́noin	κροκῐ́νοις krokĭ́nois	κροκῐ́ναις krokĭ́nais	κροκῐ́νοις krokĭ́nois
Accusative	κρόκῐνον krókĭnon	κροκῐ́νην krokĭ́nēn	κρόκῐνον krókĭnon	κροκῐ́νω krokĭ́nō	κροκῐ́νᾱ krokĭ́nā	κροκῐ́νω krokĭ́nō	κροκῐ́νους krokĭ́nous	κροκῐ́νᾱς krokĭ́nās	κρόκῐνᾰ krókĭnă
Vocative	κρόκῐνε krókĭne	κροκῐ́νη krokĭ́nē	κρόκῐνον krókĭnon	κροκῐ́νω krokĭ́nō	κροκῐ́νᾱ krokĭ́nā	κροκῐ́νω krokĭ́nō	κρόκῐνοι krókĭnoi	κρόκῐναι krókĭnai	κρόκῐνᾰ krókĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κροκῐ́νως krokĭ́nōs			κροκῐνώτερος krokĭnṓteros			κροκῐνώτᾰτος krokĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Latin: crocinus

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Descendants

Further reading