κρυστάλλιον

Ancient Greek

Etymology

From κρύσταλλος (krústallos, “ice”) +‎ -ιον (-ion, diminutive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /krys.tál.li.on/ → /krysˈtal.li.on/ → /krisˈta.li.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /krys.tál.li.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /krysˈtal.li.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /krysˈtal.li.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /krysˈtal.li.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /krisˈta.li.on/

Noun

κρυστᾰ́λλῐον • (krustállion) n (genitive κρυστᾰλλῐ́ου); second declension

1. fleawort (Plantago psyllium)

   Synonyms: βουκρᾱ́νῐον (boukrā́nion), κῠνοκέφᾰλον (kunoképhalon), ψῠ́λλῐον (psúllion)

Inflection

Second declension of τὸ κρυστᾰ́λλῐον; τοῦ κρυστᾰλλῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ κρυστᾰ́λλῐον tò krustállion	τὼ κρυστᾰλλῐ́ω tṑ krustallíō	τᾰ̀ κρυστᾰ́λλῐᾰ tà krustállia
Genitive	τοῦ κρυστᾰλλῐ́ου toû krustallíou	τοῖν κρυστᾰλλῐ́οιν toîn krustallíoin	τῶν κρυστᾰλλῐ́ων tôn krustallíōn
Dative	τῷ κρυστᾰλλῐ́ῳ tôi krustallíōi	τοῖν κρυστᾰλλῐ́οιν toîn krustallíoin	τοῖς κρυστᾰλλῐ́οις toîs krustallíois
Accusative	τὸ κρυστᾰ́λλῐον tò krustállion	τὼ κρυστᾰλλῐ́ω tṑ krustallíō	τᾰ̀ κρυστᾰ́λλῐᾰ tà krustállia
Vocative	κρυστᾰ́λλῐον krustállion	κρυστᾰλλῐ́ω krustallíō	κρυστᾰ́λλῐᾰ krustállia
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κρυστάλλιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κρυστάλλιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette