κροκόδειλος

Ancient Greek

Alternative forms

• κροκόδιλος (krokódilos), κροκύδιλος (krokúdilos), κρεκύδειλος (krekúdeilos), κροκύδειλος (krokúdeilos), κορκόδιλος (korkódilos), κορκότιλος (korkótilos), κορκόδριλλος (korkódrillos)

Etymology

Ionic word for "lizard" (common being σαύρα (saúra)), perhaps from κρόκη (krókē, “pebbles”) + δρῖλος (drîlos, “worm”), because crocodiles like resting on flat stones. Typologically compare Sanskrit कृकलास (kṛkalāsa, “lizard, chameleon”), said to be composed of the words for "pebble" and "sit".

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kro.kó.deː.los/ → /kroˈko.ði.los/ → /kroˈko.ði.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kro.kó.deː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kroˈko.di.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kroˈko.ði.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kroˈko.ði.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kroˈko.ði.los/

Noun

κροκόδειλος • (krokódeilos) m (genitive κροκοδείλου); second declension

1. lizard
2. crocodile
3. A fallacy of the sophists

Inflection

Second declension of ὁ κροκόδειλος; τοῦ κροκοδείλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κροκόδειλος ho krokódeilos	τὼ κροκοδείλω tṑ krokodeílō	οἱ κροκόδειλοι hoi krokódeiloi
Genitive	τοῦ κροκοδείλου toû krokodeílou	τοῖν κροκοδείλοιν toîn krokodeíloin	τῶν κροκοδείλων tôn krokodeílōn
Dative	τῷ κροκοδείλῳ tôi krokodeílōi	τοῖν κροκοδείλοιν toîn krokodeíloin	τοῖς κροκοδείλοις toîs krokodeílois
Accusative	τὸν κροκόδειλον tòn krokódeilon	τὼ κροκοδείλω tṑ krokodeílō	τοὺς κροκοδείλους toùs krokodeílous
Vocative	κροκόδειλε krokódeile	κροκοδείλω krokodeílō	κροκόδειλοι krokódeiloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κροκοδίλινος (krokodílinos)

Descendants

• Greek: κροκόδειλος (krokódeilos)
• → Latin: crocodīlus (see there for further descendants)
• → Classical Syriac: ܩܘܪܕܝܠܘܣ (qōrdīlōs)
• → Old Armenian: կոկորդիղոս (kokordiłos)
• → Old East Slavic: коркодилъ (korkodilŭ), коркоділъ (korkodilŭ), каркодилъ (karkodilŭ), коркодиⷧ҇ (korkodil)
  • Old Ruthenian: коркоди́лъ (korkodíl), коркоде́лъ (korkodél)
  • Middle Russian: коркоди́лъ (korkodíl), коркодѣ́лъ (korkodě́l)
    • Russian: коркоди́л (korkodíl) (dialectal)
• → Old Georgian: კორკოდილო (ḳorḳodilo), კორკოდინოს (ḳorḳodinos)

Further reading

• “κροκόδιλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κροκόδειλος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • crocodile idem, page 185.
• Ačaṙean, Hračʻeay (1973) “կոկորդիղոս”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, volume II, Yerevan: University Press, pages 619–620

Greek

Alternative forms

• κροκόδιλος (krokódilos), κοκόρδειλος (kokórdeilos) — rare

Etymology

From Ancient Greek κροκόδειλος (krokódeilos).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɾoˈko.ði.los/
• Rhymes: -oðilos
• Hyphenation: κρο‧κό‧δει‧λος

Noun

κροκόδειλος • (krokódeilos) m (plural κροκόδειλοι)

1. crocodile (amphibious reptile)

Declension

Declension of κροκόδειλος

	singular	plural
nominative	κροκόδειλος (krokódeilos)	κροκόδειλοι (krokódeiloi)
genitive	κροκόδειλου (krokódeilou) κροκοδείλου (krokodeílou)	κροκόδειλων (krokódeilon) κροκοδείλων (krokodeílon)
accusative	κροκόδειλο (krokódeilo)	κροκόδειλους (krokódeilous) κροκοδείλους (krokodeílous)
vocative	κροκόδειλε (krokódeile)	κροκόδειλοι (krokódeiloi)

Second forms are formal. 

Coordinate terms

• αλιγάτορας m (aligátoras, “alligator”)
• κάιμαν n (káiman, “caiman”)

Further reading

• κροκόδειλος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el