κουρσάρος

Greek

Noun

κουρσάρος • (koursáros) m (plural κουρσάροι, feminine πειρατίνα)

1. corsair, pirate, sea robber

   Synonym: πειρατής (peiratís)

Declension

	singular	plural
nominative	κουρσάρος (koursáros)	κουρσάροι (koursároi)
genitive	κουρσάρου (koursárou)	κουρσάρων (koursáron)
accusative	κουρσάρο (koursáro)	κουρσάρους (koursárous)
vocative	κουρσάρε (koursáre)	κουρσάροι (koursároi)

Related terms

• κουρσεύω (koursévo, “to plunder”)