κοκκοθραύστης
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]κόκκος (kókkos, “kernel”) + θραύστης (thraústēs, “one who breaks or crushes”)
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /kok.ko.tʰrǎu̯s.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kok.koˈtʰraʍs.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ko.koˈθraɸs.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ko.koˈθrafs.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ko.koˈθrafs.tis/
Noun
[edit]κοκκοθραύστης • (kokkothraústēs) m (genitive κοκκοθραύστου); first declension
Declension
[edit]Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κοκκοθραύστης ho kokkothraústēs |
τὼ κοκκοθραύστᾱ tṑ kokkothraústā |
οἱ κοκκοθραῦσται hoi kokkothraûstai | ||||||||||
Genitive | τοῦ κοκκοθραύστου toû kokkothraústou |
τοῖν κοκκοθραύσταιν toîn kokkothraústain |
τῶν κοκκοθραυστῶν tôn kokkothraustôn | ||||||||||
Dative | τῷ κοκκοθραύστῃ tôi kokkothraústēi |
τοῖν κοκκοθραύσταιν toîn kokkothraústain |
τοῖς κοκκοθραύσταις toîs kokkothraústais | ||||||||||
Accusative | τὸν κοκκοθραύστην tòn kokkothraústēn |
τὼ κοκκοθραύστᾱ tṑ kokkothraústā |
τοὺς κοκκοθραύστᾱς toùs kokkothraústās | ||||||||||
Vocative | κοκκοθραῦστᾰ kokkothraûsta |
κοκκοθραύστᾱ kokkothraústā |
κοκκοθραῦσται kokkothraûstai | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants
[edit]- Latin: coccothraustēs
References
[edit]- “κοκκοθραύστης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press