κλαστός

Ancient Greek

Etymology

From κλᾰ́ω (kláō, “break”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /klas.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /klasˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /klasˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /klasˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /klasˈtos/

Adjective

κλᾰστός • (klastós) m (feminine κλᾰστή, neuter κλᾰστόν); first/second declension

broken

Inflection

First and second declension of κλᾰστός; κλᾰστή; κλᾰστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κλᾰστός klastós	κλᾰστή klastḗ	κλᾰστόν klastón	κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστᾱ́ klastā́	κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστοί klastoí	κλᾰσταί klastaí	κλᾰστᾰ́ klastá
Genitive	κλᾰστοῦ klastoû	κλᾰστῆς klastês	κλᾰστοῦ klastoû	κλᾰστοῖν klastoîn	κλᾰσταῖν klastaîn	κλᾰστοῖν klastoîn	κλᾰστῶν klastôn	κλᾰστῶν klastôn	κλᾰστῶν klastôn
Dative	κλᾰστῷ klastôi	κλᾰστῇ klastêi	κλᾰστῷ klastôi	κλᾰστοῖν klastoîn	κλᾰσταῖν klastaîn	κλᾰστοῖν klastoîn	κλᾰστοῖς klastoîs	κλᾰσταῖς klastaîs	κλᾰστοῖς klastoîs
Accusative	κλᾰστόν klastón	κλᾰστήν klastḗn	κλᾰστόν klastón	κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστᾱ́ klastā́	κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστούς klastoús	κλᾰστᾱ́ς klastā́s	κλᾰστᾰ́ klastá
Vocative	κλᾰστέ klasté	κλᾰστή klastḗ	κλᾰστόν klastón	κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστᾱ́ klastā́	κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστοί klastoí	κλᾰσταί klastaí	κλᾰστᾰ́ klastá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κλᾰστῶς klastôs			κλᾰστότερος klastóteros			κλᾰστότᾰτος klastótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

κλαστάζω (klastázō)
κλαστόθριξ (klastóthrix)

References

“κλαστός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κλαστός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κλαστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette