κεκλόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.kló.me.nos/ → /ceˈklo.me.nos/ → /ceˈklo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kló.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈklo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈklo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈklo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈklo.me.nos/

Participle

κεκλόμενος • (keklómenos) m (feminine κεκλομένη, neuter κεκλόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of κέλομαι (kélomai)

Declension

First and second declension of κεκλόμενος; κεκλομένη; κεκλόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κεκλόμενος keklómenos	κεκλομένη kekloménē	κεκλόμενον keklómenon		κεκλομένω kekloménō	κεκλομένᾱ kekloménā	κεκλομένω kekloménō		κεκλόμενοι keklómenoi	κεκλόμεναι keklómenai	κεκλόμενᾰ keklómena
Genitive		κεκλομένου kekloménou	κεκλομένης kekloménēs	κεκλομένου kekloménou		κεκλομένοιν kekloménoin	κεκλομέναιν kekloménain	κεκλομένοιν kekloménoin		κεκλομένων kekloménōn	κεκλομένων kekloménōn	κεκλομένων kekloménōn
Dative		κεκλομένῳ kekloménōi	κεκλομένῃ kekloménēi	κεκλομένῳ kekloménōi		κεκλομένοιν kekloménoin	κεκλομέναιν kekloménain	κεκλομένοιν kekloménoin		κεκλομένοις kekloménois	κεκλομέναις kekloménais	κεκλομένοις kekloménois
Accusative		κεκλόμενον keklómenon	κεκλομένην kekloménēn	κεκλόμενον keklómenon		κεκλομένω kekloménō	κεκλομένᾱ kekloménā	κεκλομένω kekloménō		κεκλομένους kekloménous	κεκλομένᾱς kekloménās	κεκλόμενᾰ keklómena
Vocative		κεκλόμενε keklómene	κεκλομένη kekloménē	κεκλόμενον keklómenon		κεκλομένω kekloménō	κεκλομένᾱ kekloménā	κεκλομένω kekloménō		κεκλόμενοι keklómenoi	κεκλόμεναι keklómenai	κεκλόμενᾰ keklómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κεκλομένως kekloménōs				κεκλομενώτερος keklomenṓteros				κεκλομενώτᾰτος keklomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.