κέλομαι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *kelomai, from Proto-Indo-European *kel- (“to drive”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ké.lo.mai̯/ → /ˈce.lo.mɛ/ → /ˈce.lo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ké.lo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈke.lo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈce.lo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈce.lo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈce.lo.me/

Verb

κέλομαι • (kélomai)

1. to command
2. to urge, exhort

Conjugation

   Present: κέλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κέλομαι	κέλῃ, κέλει	κέλεται	κέλεσθον	κέλεσθον	κελόμεθᾰ	κέλεσθε	κέλονται
	subjunctive	κέλωμαι	κέλῃ	κέληται	κέλησθον	κέλησθον	κελώμεθᾰ	κέλησθε	κέλωνται
	optative	κελοίμην	κέλοιο	κέλοιτο	κέλοισθον	κελοίσθην	κελοίμεθᾰ	κέλοισθε	κέλοιντο
	imperative		κέλου	κελέσθω	κέλεσθον	κελέσθων		κέλεσθε	κελέσθων
infinitive						κέλεσθαι
participle	m					κελόμενος
	f					κελομένη
	n					κελόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κέλομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κέλομαι	κέλεαι	κέλεται	κέλεσθον	κέλεσθον	κελόμε(σ)θᾰ	κέλεσθε	κέλονται
	subjunctive	κέλωμαι	κέληαι	κέληται	κέλησθον	κέλησθον	κελώμε(σ)θᾰ	κέλησθε	κέλωνται
	optative	κελοίμην	κέλοιο	κέλοιτο	κέλοισθον	κελοίσθην	κελοίμε(σ)θᾰ	κέλοισθε	κελοίᾰτο
	imperative		κέλεο	κελέσθω	κέλεσθον	κελέσθων		κέλεσθε	κελέσθων
infinitive						κέλεσθαι
participle	m					κελόμενος
	f					κελομένη
	n					κελόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκελόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐκελόμην	ἐκέλου, ἐκέλευ	ἐκέλετο	ἐκέλεσθον	ἐκελέσθην	ἐκελόμεθᾰ	ἐκέλεσθε	ἐκέλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κελόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κελόμην	κέλου	κέλετο	κέλεσθον	κελέσθην	κελόμε(σ)θᾰ	κέλεσθε	κέλοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κελήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κελήσομαι	κελήσῃ, κελήσει	κελήσεται	κελήσεσθον	κελήσεσθον	κελησόμεθᾰ	κελήσεσθε	κελήσονται
	optative	κελησοίμην	κελήσοιο	κελήσοιτο	κελήσοισθον	κελησοίσθην	κελησοίμεθᾰ	κελήσοισθε	κελήσοιντο
					middle
infinitive					κελήσεσθαι
participle	m				κελησόμενος
	f				κελησομένη
	n				κελησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκέλησᾰ, ἐκελησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέλησᾰ	ἐκέλησᾰς	ἐκέλησε(ν)	ἐκελήσᾰτον	ἐκελησᾰ́την	ἐκελήσᾰμεν	ἐκελήσᾰτε	ἐκέλησᾰν
	subjunctive	κελήσω	κελήσῃς	κελήσῃ	κελήσητον	κελήσητον	κελήσωμεν	κελήσητε	κελήσωσῐ(ν)
	optative	κελήσαιμῐ	κελήσειᾰς, κελήσαις	κελήσειε(ν), κελήσαι	κελήσαιτον	κελησαίτην	κελήσαιμεν	κελήσαιτε	κελήσειᾰν, κελήσαιεν
	imperative		κέλησον	κελησᾰ́τω	κελήσᾰτον	κελησᾰ́των		κελήσᾰτε	κελησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκελησᾰ́μην	ἐκελήσω	ἐκελήσᾰτο	ἐκελήσᾰσθον	ἐκελησᾰ́σθην	ἐκελησᾰ́μεθᾰ	ἐκελήσᾰσθε	ἐκελήσᾰντο
	subjunctive	κελήσωμαι	κελήσῃ	κελήσηται	κελήσησθον	κελήσησθον	κελησώμεθᾰ	κελήσησθε	κελήσωνται
	optative	κελησαίμην	κελήσαιο	κελήσαιτο	κελήσαισθον	κελησαίσθην	κελησαίμεθᾰ	κελήσαισθε	κελήσαιντο
	imperative		κέλησαι	κελησᾰ́σθω	κελήσᾰσθον	κελησᾰ́σθων		κελήσᾰσθε	κελησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κελῆσαι			κελήσᾰσθαι
participle	m	κελήσᾱς			κελησᾰ́μενος
	f	κελήσᾱσᾰ			κελησᾰμένη
	n	κελῆσᾰν			κελησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κελησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κελησᾰ́μην	κελήσᾰο	κελήσᾰτο	κελήσᾰσθον	κελησᾰ́σθην	κελησᾰ́με(σ)θᾰ	κελήσᾰσθε	κελήσᾰντο
	subjunctive	κελήσωμαι	κελήσηαι	κελήσηται	κελήσησθον	κελήσησθον	κελησώμε(σ)θᾰ	κελήσησθε	κελήσωνται
	optative	κελησαίμην	κελήσαιο	κελήσαιτο	κελήσαισθον	κελησαίσθην	κελησαίμε(σ)θᾰ	κελήσαισθε	κελησαίᾰτο
	imperative		κέλησαι	κελησᾰ́σθω	κελήσᾰσθον	κελησᾰ́σθων		κελήσᾰσθε	κελησᾰ́σθων
					middle
infinitive					κελήσᾰσθαι
participle	m				κελησᾰ́μενος
	f				κελησᾰμένη
	n				κελησᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκεκλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐκεκλόμην	ἐκέκλου	ἐκέκλετο	ἐκέκλεσθον	ἐκεκλέσθην	ἐκεκλόμεθᾰ	ἐκέκλεσθε	ἐκέκλοντο
	subjunctive	κέκλωμαι	κέκλῃ	κέκληται	κέκλησθον	κέκλησθον	κεκλώμεθᾰ	κέκλησθε	κέκλωνται
	optative	κεκλοίμην, κεκλοίμᾱν (Doric)	κέκλοιο	κέκλοιτο	κέκλοισθον	κεκλοίσθην	κεκλοίμεθᾰ	κέκλοισθε	κέκλοιντο
	imperative		κέκλου	κεκλέσθω	κέκλεσθον	κεκλέσθων		κέκλεσθε	κεκλέσθων
					middle
infinitive					κεκλέσθαι
participle	m				κεκλόμενος
	f				κεκλομένη
	n				κεκλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κεκλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κεκλόμην	κέκλεο	κέκλετο	κέκλεσθον	κεκλέσθην	κεκλόμε(σ)θᾰ	κέκλεσθε	κέκλοντο
	subjunctive	κέκλωμαι	κέκληαι	κέκληται	κέκλησθον	κέκλησθον	κεκλώμε(σ)θᾰ	κέκλησθε	κέκλωνται
	optative	κεκλοίμην	κέκλοιο	κέκλοιτο	κέκλοισθον	κεκλοίσθην	κεκλοίμε(σ)θᾰ	κέκλοισθε	κεκλοίᾰτο
	imperative		κέκλεο	κεκλέσθω	κέκλεσθον	κεκλέσθων		κέκλεσθε	κεκλέσθων
					middle
infinitive					κεκλέσθαι
participle	m				κεκλόμενος
	f				κεκλομένη
	n				κεκλόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• κέκλομαι (kéklomai) (late present-tense back-formation from the aorist ἐκέκλετο (ekékleto))

Related terms

• κέλλω (kéllō)

Further reading

• “κέλομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κέλομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κέλομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press