κατοικίοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.kí.oi̯n/ → /ka.tyˈci.yn/ → /ka.tiˈci.in/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.kí.oi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tyˈki.yn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tyˈci.yn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tyˈci.yn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tiˈci.in/

Adjective

κᾰτοικίοιν • (katoikíoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of κατοίκιος (katoíkios)