καταχράομαι

Ancient Greek

Etymology

From κατά (katá, “under, down”) +‎ χρᾰ́ομαι (khrắomai, “to use, make use of, take part in, manage, administer”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.kʰra.o.mai̯/ → /ka.ta.xra.o.mɛ/ → /ka.ta.xra.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.kʰra.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.kʰra.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.xra.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.xra.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.xra.o.me/

Verb

καταχρᾰ́ομαι • (katakhrắomai)

1. to make full use of
2. to misuse, abuse

Conjugation

Attested active forms: see καταχρᾷ (katakhrâi), κατέχρᾱ (katékhrā), καταχρήσει (katakhrḗsei)

   Present: καταχρᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	καταχρᾰ́ομαι	καταχρᾰ́ῃ, καταχρᾰ́ει	καταχρᾰ́εται	καταχρᾰ́εσθον	καταχρᾰ́εσθον	καταχρᾰόμεθᾰ	καταχρᾰ́εσθε	καταχρᾰ́ονται
	subjunctive	καταχρᾰ́ωμαι	καταχρᾰ́ῃ	καταχρᾰ́ηται	καταχρᾰ́ησθον	καταχρᾰ́ησθον	καταχρᾰώμεθᾰ	καταχρᾰ́ησθε	καταχρᾰ́ωνται
	optative	καταχρᾰοίμην	καταχρᾰ́οιο	καταχρᾰ́οιτο	καταχρᾰ́οισθον	καταχρᾰοίσθην	καταχρᾰοίμεθᾰ	καταχρᾰ́οισθε	καταχρᾰ́οιντο
	imperative		καταχρᾰ́ου	καταχρᾰέσθω	καταχρᾰ́εσθον	καταχρᾰέσθων		καταχρᾰ́εσθε	καταχρᾰέσθων
						middle/passive
infinitive						καταχρᾰ́εσθαι
participle	m					καταχρᾰόμενος
	f					καταχρᾰομένη
	n					καταχρᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: καταχρῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	καταχρῶμαι	καταχρᾷ	καταχρᾶται	καταχρᾶσθον	καταχρᾶσθον	καταχρώμεθᾰ	καταχρᾶσθε	καταχρῶνται
	subjunctive	καταχρῶμαι	καταχρᾷ	καταχρᾶται	καταχρᾶσθον	καταχρᾶσθον	καταχρώμεθᾰ	καταχρᾶσθε	καταχρῶνται
	optative	καταχρῴμην	καταχρῷο	καταχρῷτο	καταχρῷσθον	καταχρῴσθην	καταχρῴμεθᾰ	καταχρῷσθε	καταχρῷντο
	imperative		καταχρῶ	καταχρᾱ́σθω	καταχρᾶσθον	καταχρᾱ́σθων		καταχρᾶσθε	καταχρᾱ́σθων
						middle/passive
infinitive						καταχρᾶσθαι
participle	m					καταχρώμενος
	f					καταχρωμένη
	n					καταχρώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: καταχρήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	καταχρήσομαι	καταχρήσῃ	καταχρήσεται	καταχρήσεσθον	καταχρήσεσθον	καταχρησόμεθᾰ	καταχρήσεσθε	καταχρήσονται
	optative	καταχρησοίμην	καταχρήσοιο	καταχρήσοιτο	καταχρήσοισθον	καταχρησοίσθην	καταχρησοίμεθᾰ	καταχρήσοισθε	καταχρήσοιντο
							passive
infinitive							καταχρήσεσθαι
participle	m						καταχρησόμενος
	f						καταχρησομένη
	n						καταχρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κατεχρήσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	κατεχρήσθην	κατεχρήσθης	κατεχρήσθη	κατεχρήσθητον	κατεχρησθήτην	κατεχρήσθημεν	κατεχρήσθητε	κατεχρήσθησᾰν
	subjunctive	καταχρησθῶ	καταχρησθῇς	καταχρησθῇ	καταχρησθῆτον	καταχρησθῆτον	καταχρησθῶμεν	καταχρησθῆτε	καταχρησθῶσῐ(ν)
	optative	καταχρησθείην	καταχρησθείης	καταχρησθείη	καταχρησθεῖτον, καταχρησθείητον	καταχρησθείτην, καταχρησθειήτην	καταχρησθεῖμεν, καταχρησθείημεν	καταχρησθεῖτε, καταχρησθείητε	καταχρησθεῖεν, καταχρησθείησᾰν
	imperative		καταχρήσθητῐ	καταχρησθήτω	καταχρήσθητον	καταχρησθήτων		καταχρήσθητε	καταχρησθέντων
							passive
infinitive							καταχρησθῆναι
participle	m						καταχρησθείς
	f						καταχρησθεῖσᾰ
	n						καταχρησθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κατακέχρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κατακέχρημαι	κατακέχρησαι	κατακέχρηται	κατακέχρησθον	κατακέχρησθον	κατακεχρήμεθᾰ	κατακέχρησθε	κατακέχρηνται
	subjunctive	κατακεχρημένος ὦ	κατακεχρημένος ᾖς	κατακεχρημένος ᾖ	κατακεχρημένω ἦτον	κατακεχρημένω ἦτον	κατακεχρημένοι ὦμεν	κατακεχρημένοι ἦτε	κατακεχρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κατακεχρημένος εἴην	κατακεχρημένος εἴης	κατακεχρημένος εἴη	κατακεχρημένω εἴητον/εἶτον	κατακεχρημένω εἰήτην/εἴτην	κατακεχρημένοι εἴημεν/εἶμεν	κατακεχρημένοι εἴητε/εἶτε	κατακεχρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κατακέχρησο	κατακεχρήσθω	κατακέχρησθον	κατακεχρήσθων		κατακέχρησθε	κατακεχρήσθων
						middle/passive
infinitive						κατακεχρῆσθαι
participle	m					κατακεχρημένος
	f					κατακεχρημένη
	n					κατακεχρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• κατάχρησις (katákhrēsis)

Descendants

• → Greek: καταχρώμαι (katachrómai) (learned)

Further reading

• G2710 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• καταχράομαι, καταχράω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011