κατέτρεχεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.té.tre.kʰen/ → /kaˈte.tre.çen/ → /kaˈte.tre.çen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.té.tre.kʰen/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈte.tre.kʰen/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈte.tre.çen/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈte.tre.çen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈte.tre.çen/

Verb

κᾰτέτρεχεν • (kătétrekhen)

1. third-person singular imperfect indicative active of κᾰτᾰτρέχω (kătătrékhō) with movable nu
   • c. 163 BCE, Ulrich Wilcken, Urkunden der Ptolemäerzeit 18.3–8, („Klageschrift gegen Nephoris (1. Konzept).“):^[1]

     Καταλιποῦσα τὸν πατ[έρα] ἡμῶν / καὶ συνοικήσασα Φιλίππωι Σωγένου στρατι[ώτ]ης ἐκ τῆς / σημείας τοῦ Πυ . . ρῶτος, ὁ δὲ Φίλιππος, κατ’ ἀπιστηί- / ην ἐπέταξαν αὐτῷ ἀποκτῖναι τὸν πατέρα ἡμῶν / . . γυν . . τι καὶ ασπασάμενος τὴν μάχαιραν κατέ- / τρεχεν αὐτόν.

     Katalipoûsa tòn pat[éra] hēmôn / kaì sunoikḗsasa Philíppōi Sōgénou strati[ṓt]ēs ek tês / sēmeías toû Pu . . rôtos, ho dè Phílippos, kat’ apistēí- / ēn epétaxan autôi apoktînai tòn patéra hēmôn / . . gun . . ti kaì aspasámenos tḕn mákhairan katé- / trekhen autón.