καρδινάλιος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learnedly, from Byzantine Greek καρδινάλιος (kardinálios), from New Latin cardinālis (“pertaining to a hinge, that on which something turns or depends”).
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]καρδινάλιος • (kardinálios) m (plural καρδινάλιοι)
- (Roman Catholicism) cardinal (official)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | καρδινάλιος (kardinálios) | καρδινάλιοι (kardinálioi) |
| genitive | καρδινάλιου (kardináliou) καρδιναλίου (kardinalíou) |
καρδινάλιων (kardinálion) καρδιναλίων (kardinalíon) |
| accusative | καρδινάλιο (kardinálio) | καρδινάλιους (kardinálious) καρδιναλίους (kardinalíous) |
| vocative | καρδινάλιε (kardinálie) | καρδινάλιοι (kardinálioi) |
Second forms are formal.
Further reading
[edit]- καρδινάλιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language