καθομιλουμένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰo.mi.luː.mé.nɔːn/ → /ka.θo.mi.luˈme.non/ → /ka.θo.mi.luˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰo.mi.luː.mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰo.mi.luˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θo.mi.luˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θo.mi.luˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θo.mi.luˈme.non/

Participle

καθομιλουμένων • (kathomilouménōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of καθομιλούμενος (kathomiloúmenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /kaθomiluˈmenon/
• Hyphenation: κα‧θο‧μι‧λου‧μέ‧νων

Noun

καθομιλουμένων • (kathomilouménon) f

1. Genitive plural form of καθομιλουμένη (kathomilouméni).