θωάδδω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰɔː.ád.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰoˈad.do/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θoˈað.ðo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θoˈað.ðo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θoˈa.ðo/

Verb

θωάδδω • (thōáddō)

Elean form of θωάζω (thōázō)
- IvO.7:
  κα θεαρὸς εἴε· αἰ δὲ βενέοι ἐν τἰαροῖ, βοΐ κα θωάδ(δ)οι καὶ κοθάρσι τελείαι, καὶ τὸν θεαρὸν ἐν τ
  -α<ὐ>ταῖ· αἰ δέ τις παρ τὸ γράφος δικάδ(δ)οι
  ka thearòs eíe; ai dè benéoi en tiaroî, boḯ ka thōád(d)oi kaì kothársi teleíai, kaì tòn thearòn en t
  -a<ὐ>taî; ai dé tis par tò gráphos dikád(d)oi

Conjugation

Present: θωάδδω, θωάδδομαι (Elean)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θωάδδω	θωάδδεις	θωάδδει	θωάδδετον	θωάδδετον	θωάδδομεν	θωάδδετε	θωάδδουσῐ(ν)
	subjunctive	θωάδδω	θωάδδῃς	θωάδδῃ	θωάδδητον	θωάδδητον	θωάδδωμεν	θωάδδητε	θωάδδωσῐ(ν)
	optative	θωάδδοιμῐ	θωάδδοις	θωάδδοι	θωάδδοιτον	θωαδδοίτην	θωάδδοιμεν	θωάδδοιτε	θωάδδοιεν
	imperative		θώαδδε	θωαδδέτω	θωάδδετον	θωαδδέτων		θωάδδετε	θωαδδόντων
middle/ passive	indicative	θωάδδομαι	θωάδδεαι	θωάδδεται	θωάδδεσθον	θωάδδεσθον	θωαδδόμεθᾰ	θωάδδεσθε	θωάδδονται
	subjunctive	θωάδδωμαι	θωάδδηαι	θωάδδηται	θωάδδησθον	θωάδδησθον	θωαδδώμεθᾰ	θωάδδησθε	θωάδδωνται
	optative	θωαδδοίμην	θωάδδοιο	θωάδδοιτο	θωάδδοισθον	θωαδδοίσθην	θωαδδοίμεθᾰ	θωάδδοισθε	θωάδδοιντο
	imperative		θωάδδεο	θωαδδέσθω	θωάδδεσθον	θωαδδέσθων		θωάδδεσθε	θωαδδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θωάδδειν				θωάδδεσθαι
participle	m	θωάδδων				θωαδδόμενος
	f	θωάδδουσᾰ				θωαδδομένη
	n	θωᾶδδον				θωαδδόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“θωάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press