θυγάτερα

See also: θυγατέρα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰy.ɡá.te.ra/ → /θyˈɣa.te.ra/ → /θiˈɣa.te.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰy.ɡá.te.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰyˈɡa.te.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θyˈɣa.te.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θyˈɣa.te.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θiˈɣa.te.ra/

Noun

θῠγάτερᾰ • (thŭgáteră)

1. accusative singular of θυγάτηρ (thugátēr)