θλάω

Ancient Greek

Etymology

Unknown.

Verb

θλάω • (thláō)

1. to crush, bruise
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Illiad 5.305-309:

     τῷ βάλεν Αἰνείαο κατʼ ἰσχίον ἔνθά τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι· θλάσσε δέ οἱ κοτύλην, πρὸς δʼ ἄμφω ῥῆξε τένοντε· ὦσε δʼ ἀπὸ ῥινὸν τρηχὺς λίθος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως ἔστη γνὺξ ἐριπὼν καὶ ἐρείσατο χειρὶ παχείῃ

     tôi bálen Aineíao kat iskhíon énthá te mēròs iskhíōi enstréphetai, kotúlēn dé té min kaléousi; thlásse dé hoi kotúlēn, pròs d ámphō rhêxe ténonte; ôse d apò rhinòn trēkhùs líthos; autàr hó g hḗrōs éstē gnùx eripṑn kaì ereísato kheirì pakheíēi

     (please add an English translation of this quotation)

2. to overload
3. to oppress

Conjugation

   Present: θλᾰ́ω, θλᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θλᾰ́ω	θλᾰ́εις	θλᾰ́ει	θλᾰ́ετον	θλᾰ́ετον	θλᾰ́ομεν	θλᾰ́ετε	θλᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	θλᾰ́ω	θλᾰ́ῃς	θλᾰ́ῃ	θλᾰ́ητον	θλᾰ́ητον	θλᾰ́ωμεν	θλᾰ́ητε	θλᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	θλᾰ́οιμῐ	θλᾰ́οις	θλᾰ́οι	θλᾰ́οιτον	θλᾰοίτην	θλᾰ́οιμεν	θλᾰ́οιτε	θλᾰ́οιεν
	imperative		θλᾰ́ε	θλᾰέτω	θλᾰ́ετον	θλᾰέτων		θλᾰ́ετε	θλᾰόντων
middle/ passive	indicative	θλᾰ́ομαι	θλᾰ́ῃ, θλᾰ́ει	θλᾰ́εται	θλᾰ́εσθον	θλᾰ́εσθον	θλᾰόμεθᾰ	θλᾰ́εσθε	θλᾰ́ονται
	subjunctive	θλᾰ́ωμαι	θλᾰ́ῃ	θλᾰ́ηται	θλᾰ́ησθον	θλᾰ́ησθον	θλᾰώμεθᾰ	θλᾰ́ησθε	θλᾰ́ωνται
	optative	θλᾰοίμην	θλᾰ́οιο	θλᾰ́οιτο	θλᾰ́οισθον	θλᾰοίσθην	θλᾰοίμεθᾰ	θλᾰ́οισθε	θλᾰ́οιντο
	imperative		θλᾰ́ου	θλᾰέσθω	θλᾰ́εσθον	θλᾰέσθων		θλᾰ́εσθε	θλᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θλᾰ́ειν				θλᾰ́εσθαι
participle	m	θλᾰ́ων				θλᾰόμενος
	f	θλᾰ́ουσᾰ				θλᾰομένη
	n	θλᾰ́ον				θλᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: θλῶ, θλῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θλῶ	θλᾷς	θλᾷ	θλᾶτον	θλᾶτον	θλῶμεν	θλᾶτε	θλῶσῐ(ν)
	subjunctive	θλῶ	θλᾷς	θλᾷ	θλᾶτον	θλᾶτον	θλῶμεν	θλᾶτε	θλῶσῐ(ν)
	optative	θλῴην, θλῷμῐ	θλῴης, θλῷς	θλῴη, θλῷ	θλῷτον, θλῴητον	θλῴτην, θλῳήτην	θλῷμεν, θλῴημεν	θλῷτε, θλῴητε	θλῷεν, θλῴησᾰν
	imperative		θλᾶ	θλᾱ́τω	θλᾶτον	θλᾱ́των		θλᾶτε	θλώντων
middle/ passive	indicative	θλῶμαι	θλᾷ	θλᾶται	θλᾶσθον	θλᾶσθον	θλώμεθᾰ	θλᾶσθε	θλῶνται
	subjunctive	θλῶμαι	θλᾷ	θλᾶται	θλᾶσθον	θλᾶσθον	θλώμεθᾰ	θλᾶσθε	θλῶνται
	optative	θλῴμην	θλῷο	θλῷτο	θλῷσθον	θλῴσθην	θλῴμεθᾰ	θλῷσθε	θλῷντο
	imperative		θλῶ	θλᾱ́σθω	θλᾶσθον	θλᾱ́σθων		θλᾶσθε	θλᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		θλᾶν				θλᾶσθαι
participle	m	θλῶν				θλώμενος
	f	θλῶσᾰ				θλωμένη
	n	θλῶν				θλώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔθλᾰον, ἐθλᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθλᾰον	ἔθλᾰες	ἔθλᾰε(ν)	ἐθλᾰ́ετον	ἐθλᾰέτην	ἐθλᾰ́ομεν	ἐθλᾰ́ετε	ἔθλᾰον
middle/ passive	indicative	ἐθλᾰόμην	ἐθλᾰ́ου	ἐθλᾰ́ετο	ἐθλᾰ́εσθον	ἐθλᾰέσθην	ἐθλᾰόμεθᾰ	ἐθλᾰ́εσθε	ἐθλᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔθλων, ἐθλώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθλων	ἔθλᾱς	ἔθλᾱ	ἐθλᾶτον	ἐθλᾱ́την	ἐθλῶμεν	ἐθλᾶτε	ἔθλων
middle/ passive	indicative	ἐθλώμην	ἐθλῶ	ἐθλᾶτο	ἐθλᾶσθον	ἐθλᾱ́σθην	ἐθλώμεθᾰ	ἐθλᾶσθε	ἐθλῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θλάσω, θλάσομαι, θλασθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θλάσω	θλάσεις	θλάσει	θλάσετον	θλάσετον	θλάσομεν	θλάσετε	θλάσουσῐ(ν)
	optative	θλάσοιμῐ	θλάσοις	θλάσοι	θλάσοιτον	θλασοίτην	θλάσοιμεν	θλάσοιτε	θλάσοιεν
middle	indicative	θλάσομαι	θλάσῃ, θλάσει	θλάσεται	θλάσεσθον	θλάσεσθον	θλασόμεθᾰ	θλάσεσθε	θλάσονται
	optative	θλασοίμην	θλάσοιο	θλάσοιτο	θλάσοισθον	θλασοίσθην	θλασοίμεθᾰ	θλάσοισθε	θλάσοιντο
passive	indicative	θλασθήσομαι	θλασθήσῃ	θλασθήσεται	θλασθήσεσθον	θλασθήσεσθον	θλασθησόμεθᾰ	θλασθήσεσθε	θλασθήσονται
	optative	θλασθησοίμην	θλασθήσοιο	θλασθήσοιτο	θλασθήσοισθον	θλασθησοίσθην	θλασθησοίμεθᾰ	θλασθήσοισθε	θλασθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θλάσειν			θλάσεσθαι		θλασθήσεσθαι
participle	m	θλάσων			θλασόμενος		θλασθησόμενος
	f	θλάσουσᾰ			θλασομένη		θλασθησομένη
	n	θλᾶσον			θλασόμενον		θλασθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθλασᾰ, ἐθλασᾰ́μην, ἐθλάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθλασᾰ	ἔθλασᾰς	ἔθλασε(ν)	ἐθλάσᾰτον	ἐθλασᾰ́την	ἐθλάσᾰμεν	ἐθλάσᾰτε	ἔθλασᾰν
	subjunctive	θλάσω	θλάσῃς	θλάσῃ	θλάσητον	θλάσητον	θλάσωμεν	θλάσητε	θλάσωσῐ(ν)
	optative	θλάσαιμῐ	θλάσειᾰς, θλάσαις	θλάσειε(ν), θλάσαι	θλάσαιτον	θλασαίτην	θλάσαιμεν	θλάσαιτε	θλάσειᾰν, θλάσαιεν
	imperative		θλᾶσον	θλασᾰ́τω	θλάσᾰτον	θλασᾰ́των		θλάσᾰτε	θλασᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθλασᾰ́μην	ἐθλάσω	ἐθλάσᾰτο	ἐθλάσᾰσθον	ἐθλασᾰ́σθην	ἐθλασᾰ́μεθᾰ	ἐθλάσᾰσθε	ἐθλάσᾰντο
	subjunctive	θλάσωμαι	θλάσῃ	θλάσηται	θλάσησθον	θλάσησθον	θλασώμεθᾰ	θλάσησθε	θλάσωνται
	optative	θλασαίμην	θλάσαιο	θλάσαιτο	θλάσαισθον	θλασαίσθην	θλασαίμεθᾰ	θλάσαισθε	θλάσαιντο
	imperative		θλᾶσαι	θλασᾰ́σθω	θλάσᾰσθον	θλασᾰ́σθων		θλάσᾰσθε	θλασᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθλάσθην	ἐθλάσθης	ἐθλάσθη	ἐθλάσθητον	ἐθλασθήτην	ἐθλάσθημεν	ἐθλάσθητε	ἐθλάσθησᾰν
	subjunctive	θλασθῶ	θλασθῇς	θλασθῇ	θλασθῆτον	θλασθῆτον	θλασθῶμεν	θλασθῆτε	θλασθῶσῐ(ν)
	optative	θλασθείην	θλασθείης	θλασθείη	θλασθεῖτον, θλασθείητον	θλασθείτην, θλασθειήτην	θλασθεῖμεν, θλασθείημεν	θλασθεῖτε, θλασθείητε	θλασθεῖεν, θλασθείησᾰν
	imperative		θλάσθητῐ	θλασθήτω	θλάσθητον	θλασθήτων		θλάσθητε	θλασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θλᾶσαι			θλάσᾰσθαι		θλασθῆναι
participle	m	θλάσᾱς			θλασᾰ́μενος		θλασθείς
	f	θλάσᾱσᾰ			θλασᾰμένη		θλασθεῖσᾰ
	n	θλᾶσᾰν			θλασᾰ́μενον		θλασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: θλᾶσσᾰ, θλασσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θλᾶσσᾰ	θλᾶσσᾰς	θλᾶσσε(ν)	θλάσσᾰτον	θλασσᾰ́την	θλάσσᾰμεν	θλάσσᾰτε	θλᾶσσᾰν
	subjunctive	θλάσσω	θλάσσῃς	θλάσσῃ	θλάσσητον	θλάσσητον	θλάσσωμεν	θλάσσητε	θλάσσωσῐ(ν)
	optative	θλάσσαιμῐ	θλάσσειᾰς, θλάσσαις	θλάσσειε(ν), θλάσσαι	θλασσεῖτον	θλασσείτην	θλασσεῖμεν	θλασσεῖτε	θλασσεῖεν
	imperative		θλᾶσσον	θλασσᾰ́τω	θλάσσᾰτον	θλασσᾰ́των		θλάσσᾰτε	θλασσᾰ́ντων
middle	indicative	θλασσᾰ́μην	θλάσσω	θλάσσᾰτο	θλάσσᾰσθον	θλασσᾰ́σθην	θλασσᾰ́μεθᾰ	θλάσσᾰσθε	θλάσσᾰντο
	subjunctive	θλάσσωμαι	θλάσσηαι	θλάσσηται	θλάσσησθον	θλάσσησθον	θλασσώμεθᾰ	θλάσσησθε	θλάσσωνται
	optative	θλασσαίμην	θλάσσαιο	θλάσσαιτο	θλάσσαισθον	θλασσαίσθην	θλασσαίμεθᾰ	θλάσσαισθε	θλάσσαιντο
	imperative		θλᾶσσαι	θλασσᾰ́σθω	θλάσσᾰσθον	θλασσᾰ́σθων		θλάσσᾰσθε	θλασσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		θλᾶσσαι			θλάσσᾰσθαι
participle	m	θλάσσᾱς			θλασσᾰ́μενος
	f	θλάσσᾱσᾰ			θλασσᾰμένη
	n	θλᾶσσᾰν			θλασσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθλακᾰ, τέθλαμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθλακᾰ	τέθλακᾰς	τέθλακε(ν)	τεθλάκᾰτον	τεθλάκᾰτον	τεθλάκᾰμεν	τεθλάκᾰτε	τεθλάκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθλάκω	τεθλάκῃς	τεθλάκῃ	τεθλάκητον	τεθλάκητον	τεθλάκωμεν	τεθλάκητε	τεθλάκωσῐ(ν)
	optative	τεθλάκοιμῐ, τεθλακοίην	τεθλάκοις, τεθλακοίης	τεθλάκοι, τεθλακοίη	τεθλάκοιτον	τεθλακοίτην	τεθλάκοιμεν	τεθλάκοιτε	τεθλάκοιεν
	imperative		τέθλακε	τεθλακέτω	τεθλάκετον	τεθλακέτων		τεθλάκετε	τεθλακόντων
middle/ passive	indicative	τέθλαμαι	τέθλασαι	τέθλαται	τέθλασθον	τέθλασθον	τεθλάμεθᾰ	τέθλασθε	τέθλανται
	subjunctive	τεθλαμένος ὦ	τεθλαμένος ᾖς	τεθλαμένος ᾖ	τεθλαμένω ἦτον	τεθλαμένω ἦτον	τεθλαμένοι ὦμεν	τεθλαμένοι ἦτε	τεθλαμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθλαμένος εἴην	τεθλαμένος εἴης	τεθλαμένος εἴη	τεθλαμένω εἴητον/εἶτον	τεθλαμένω εἰήτην/εἴτην	τεθλαμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθλαμένοι εἴητε/εἶτε	τεθλαμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέθλασο	τεθλάσθω	τέθλασθον	τεθλάσθων		τέθλασθε	τεθλάσθων
		active				middle/passive
infinitive		τεθλακέναι				τεθλᾶσθαι
participle	m	τεθλακώς				τεθλαμένος
	f	τεθλακυῖᾰ				τεθλαμένη
	n	τεθλακός				τεθλαμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτεθλάκειν, ἐτεθλάμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτεθλάκειν, ἐτεθλάκη	ἐτεθλάκεις, ἐτεθλάκης	ἐτεθλάκει(ν)	ἐτεθλάκετον	ἐτεθλακέτην	ἐτεθλάκεμεν	ἐτεθλάκετε	ἐτεθλάκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτεθλάμην	ἐτέθλασο	ἐτέθλατο	ἐτέθλασθον	ἐτεθλάσθην	ἐτεθλάμεθᾰ	ἐτέθλασθε	ἐτέθλαντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “θλάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θλάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θλάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “θλάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• θλάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• θλάω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 550