θαυμάζω

Ancient Greek

Alternative forms

• θωϋμάζω (thōümázō) — Ionic
• θωμάζω (thōmázō) — Ionic

Etymology

From θαῦμα (thaûma, “wonder, marvel”) +‎ -ι̯ω (-i̯ō, denominative verb suffix), or superficially +‎ -άζω (-ázō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰau̯.máz.dɔː/ → /θaβˈma.zo/ → /θavˈma.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰau̯.máz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰawˈma.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θaβˈma.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θavˈma.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θavˈma.zo/

Verb

θαυμάζω • (thaumázō)

1. (active voice)
   1. to wonder, marvel, be astonished
   2. (with accusative) to look on with wonder and amazement, to wonder at
      1. to revere, honor, admire, worship
      2. to say with astonishment
   3. (with genitive) to wonder at, marvel at
   4. (rarely with dative) to wonder at
2. (passive voice)
   1. to be looked at with wonder
   2. to be admired

Inflection

   Present: θαυμᾰ́ζω, θαυμᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θαυμᾰ́ζω	θαυμᾰ́ζεις	θαυμᾰ́ζει	θαυμᾰ́ζετον	θαυμᾰ́ζετον	θαυμᾰ́ζομεν	θαυμᾰ́ζετε	θαυμᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	θαυμᾰ́ζω	θαυμᾰ́ζῃς	θαυμᾰ́ζῃ	θαυμᾰ́ζητον	θαυμᾰ́ζητον	θαυμᾰ́ζωμεν	θαυμᾰ́ζητε	θαυμᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	θαυμᾰ́ζοιμῐ	θαυμᾰ́ζοις	θαυμᾰ́ζοι	θαυμᾰ́ζοιτον	θαυμᾰζοίτην	θαυμᾰ́ζοιμεν	θαυμᾰ́ζοιτε	θαυμᾰ́ζοιεν
	imperative		θαύμᾰζε	θαυμᾰζέτω	θαυμᾰ́ζετον	θαυμᾰζέτων		θαυμᾰ́ζετε	θαυμᾰζόντων
middle/ passive	indicative	θαυμᾰ́ζομαι	θαυμᾰ́ζῃ, θαυμᾰ́ζει	θαυμᾰ́ζεται	θαυμᾰ́ζεσθον	θαυμᾰ́ζεσθον	θαυμᾰζόμεθᾰ	θαυμᾰ́ζεσθε	θαυμᾰ́ζονται
	subjunctive	θαυμᾰ́ζωμαι	θαυμᾰ́ζῃ	θαυμᾰ́ζηται	θαυμᾰ́ζησθον	θαυμᾰ́ζησθον	θαυμᾰζώμεθᾰ	θαυμᾰ́ζησθε	θαυμᾰ́ζωνται
	optative	θαυμᾰζοίμην	θαυμᾰ́ζοιο	θαυμᾰ́ζοιτο	θαυμᾰ́ζοισθον	θαυμᾰζοίσθην	θαυμᾰζοίμεθᾰ	θαυμᾰ́ζοισθε	θαυμᾰ́ζοιντο
	imperative		θαυμᾰ́ζου	θαυμᾰζέσθω	θαυμᾰ́ζεσθον	θαυμᾰζέσθων		θαυμᾰ́ζεσθε	θαυμᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θαυμᾰ́ζειν				θαυμᾰ́ζεσθαι
participle	m	θαυμᾰ́ζων				θαυμᾰζόμενος
	f	θαυμᾰ́ζουσᾰ				θαυμᾰζομένη
	n	θαυμᾰ́ζον				θαυμᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐθαύμᾰζον, ἐθαυμᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθαύμᾰζον	ἐθαύμᾰζες	ἐθαύμᾰζε(ν)	ἐθαυμᾰ́ζετον	ἐθαυμᾰζέτην	ἐθαυμᾰ́ζομεν	ἐθαυμᾰ́ζετε	ἐθαύμᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐθαυμᾰζόμην	ἐθαυμᾰ́ζου	ἐθαυμᾰ́ζετο	ἐθαυμᾰ́ζεσθον	ἐθαυμᾰζέσθην	ἐθαυμᾰζόμεθᾰ	ἐθαυμᾰ́ζεσθε	ἐθαυμᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θαυμᾰ́σω, θαυμᾰ́σομαι, θαυμᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θαυμᾰ́σω	θαυμᾰ́σεις	θαυμᾰ́σει	θαυμᾰ́σετον	θαυμᾰ́σετον	θαυμᾰ́σομεν	θαυμᾰ́σετε	θαυμᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	θαυμᾰ́σοιμῐ	θαυμᾰ́σοις	θαυμᾰ́σοι	θαυμᾰ́σοιτον	θαυμᾰσοίτην	θαυμᾰ́σοιμεν	θαυμᾰ́σοιτε	θαυμᾰ́σοιεν
middle	indicative	θαυμᾰ́σομαι	θαυμᾰ́σῃ, θαυμᾰ́σει	θαυμᾰ́σεται	θαυμᾰ́σεσθον	θαυμᾰ́σεσθον	θαυμᾰσόμεθᾰ	θαυμᾰ́σεσθε	θαυμᾰ́σονται
	optative	θαυμᾰσοίμην	θαυμᾰ́σοιο	θαυμᾰ́σοιτο	θαυμᾰ́σοισθον	θαυμᾰσοίσθην	θαυμᾰσοίμεθᾰ	θαυμᾰ́σοισθε	θαυμᾰ́σοιντο
passive	indicative	θαυμᾰσθήσομαι	θαυμᾰσθήσῃ	θαυμᾰσθήσεται	θαυμᾰσθήσεσθον	θαυμᾰσθήσεσθον	θαυμᾰσθησόμεθᾰ	θαυμᾰσθήσεσθε	θαυμᾰσθήσονται
	optative	θαυμᾰσθησοίμην	θαυμᾰσθήσοιο	θαυμᾰσθήσοιτο	θαυμᾰσθήσοισθον	θαυμᾰσθησοίσθην	θαυμᾰσθησοίμεθᾰ	θαυμᾰσθήσοισθε	θαυμᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		θαυμᾰ́σειν			θαυμᾰ́σεσθαι		θαυμᾰσθήσεσθαι
participle	m	θαυμᾰ́σων			θαυμᾰσόμενος		θαυμᾰσθησόμενος
	f	θαυμᾰ́σουσᾰ			θαυμᾰσομένη		θαυμᾰσθησομένη
	n	θαυμᾰ́σον			θαυμᾰσόμενον		θαυμᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐθαύμᾰσᾰ, ἐθαυμᾰσᾰ́μην, ἐθαυμᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐθαύμᾰσᾰ	ἐθαύμᾰσᾰς	ἐθαύμᾰσε(ν)	ἐθαυμᾰ́σᾰτον	ἐθαυμᾰσᾰ́την	ἐθαυμᾰ́σᾰμεν	ἐθαυμᾰ́σᾰτε	ἐθαύμᾰσᾰν
	subjunctive	θαυμᾰ́σω	θαυμᾰ́σῃς	θαυμᾰ́σῃ	θαυμᾰ́σητον	θαυμᾰ́σητον	θαυμᾰ́σωμεν	θαυμᾰ́σητε	θαυμᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	θαυμᾰ́σαιμῐ	θαυμᾰ́σειᾰς, θαυμᾰ́σαις	θαυμᾰ́σειε(ν), θαυμᾰ́σαι	θαυμᾰ́σαιτον	θαυμᾰσαίτην	θαυμᾰ́σαιμεν	θαυμᾰ́σαιτε	θαυμᾰ́σειᾰν, θαυμᾰ́σαιεν
	imperative		θαύμᾰσον	θαυμᾰσᾰ́τω	θαυμᾰ́σᾰτον	θαυμᾰσᾰ́των		θαυμᾰ́σᾰτε	θαυμᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθαυμᾰσᾰ́μην	ἐθαυμᾰ́σω	ἐθαυμᾰ́σᾰτο	ἐθαυμᾰ́σᾰσθον	ἐθαυμᾰσᾰ́σθην	ἐθαυμᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐθαυμᾰ́σᾰσθε	ἐθαυμᾰ́σᾰντο
	subjunctive	θαυμᾰ́σωμαι	θαυμᾰ́σῃ	θαυμᾰ́σηται	θαυμᾰ́σησθον	θαυμᾰ́σησθον	θαυμᾰσώμεθᾰ	θαυμᾰ́σησθε	θαυμᾰ́σωνται
	optative	θαυμᾰσαίμην	θαυμᾰ́σαιο	θαυμᾰ́σαιτο	θαυμᾰ́σαισθον	θαυμᾰσαίσθην	θαυμᾰσαίμεθᾰ	θαυμᾰ́σαισθε	θαυμᾰ́σαιντο
	imperative		θαύμᾰσαι	θαυμᾰσᾰ́σθω	θαυμᾰ́σᾰσθον	θαυμᾰσᾰ́σθων		θαυμᾰ́σᾰσθε	θαυμᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθαυμᾰ́σθην	ἐθαυμᾰ́σθης	ἐθαυμᾰ́σθη	ἐθαυμᾰ́σθητον	ἐθαυμᾰσθήτην	ἐθαυμᾰ́σθημεν	ἐθαυμᾰ́σθητε	ἐθαυμᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	θαυμᾰσθῶ	θαυμᾰσθῇς	θαυμᾰσθῇ	θαυμᾰσθῆτον	θαυμᾰσθῆτον	θαυμᾰσθῶμεν	θαυμᾰσθῆτε	θαυμᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	θαυμᾰσθείην	θαυμᾰσθείης	θαυμᾰσθείη	θαυμᾰσθεῖτον, θαυμᾰσθείητον	θαυμᾰσθείτην, θαυμᾰσθειήτην	θαυμᾰσθεῖμεν, θαυμᾰσθείημεν	θαυμᾰσθεῖτε, θαυμᾰσθείητε	θαυμᾰσθεῖεν, θαυμᾰσθείησᾰν
	imperative		θαυμᾰ́σθητῐ	θαυμᾰσθήτω	θαυμᾰ́σθητον	θαυμᾰσθήτων		θαυμᾰ́σθητε	θαυμᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θαυμᾰ́σαι			θαυμᾰ́σᾰσθαι		θαυμᾰσθῆναι
participle	m	θαυμᾰ́σᾱς			θαυμᾰσᾰ́μενος		θαυμᾰσθείς
	f	θαυμᾰ́σᾱσᾰ			θαυμᾰσᾰμένη		θαυμᾰσθεῖσᾰ
	n	θαυμᾰ́σᾰν			θαυμᾰσᾰ́μενον		θαυμᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τεθαύμᾰκᾰ, τεθαύμᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεθαύμᾰκᾰ	τεθαύμᾰκᾰς	τεθαύμᾰκε(ν)	τεθαυμᾰ́κᾰτον	τεθαυμᾰ́κᾰτον	τεθαυμᾰ́κᾰμεν	τεθαυμᾰ́κᾰτε	τεθαυμᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθαυμᾰ́κω	τεθαυμᾰ́κῃς	τεθαυμᾰ́κῃ	τεθαυμᾰ́κητον	τεθαυμᾰ́κητον	τεθαυμᾰ́κωμεν	τεθαυμᾰ́κητε	τεθαυμᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	τεθαυμᾰ́κοιμῐ, τεθαυμᾰκοίην	τεθαυμᾰ́κοις, τεθαυμᾰκοίης	τεθαυμᾰ́κοι, τεθαυμᾰκοίη	τεθαυμᾰ́κοιτον	τεθαυμᾰκοίτην	τεθαυμᾰ́κοιμεν	τεθαυμᾰ́κοιτε	τεθαυμᾰ́κοιεν
	imperative		τεθαύμᾰκε	τεθαυμᾰκέτω	τεθαυμᾰ́κετον	τεθαυμᾰκέτων		τεθαυμᾰ́κετε	τεθαυμᾰκόντων
middle/ passive	indicative	τεθαύμᾰσμαι	τεθαύμᾰσαι	τεθαύμᾰσται	τεθαύμᾰσθον	τεθαύμᾰσθον	τεθαυμᾰ́σμεθᾰ	τεθαύμᾰσθε	τεθαυμᾰ́δᾰται
	subjunctive	τεθαυμᾰσμένος ὦ	τεθαυμᾰσμένος ᾖς	τεθαυμᾰσμένος ᾖ	τεθαυμᾰσμένω ἦτον	τεθαυμᾰσμένω ἦτον	τεθαυμᾰσμένοι ὦμεν	τεθαυμᾰσμένοι ἦτε	τεθαυμᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεθαυμᾰσμένος εἴην	τεθαυμᾰσμένος εἴης	τεθαυμᾰσμένος εἴη	τεθαυμᾰσμένω εἴητον/εἶτον	τεθαυμᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	τεθαυμᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεθαυμᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	τεθαυμᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τεθαύμᾰσο	τεθαυμᾰ́σθω	τεθαύμᾰσθον	τεθαυμᾰ́σθων		τεθαύμᾰσθε	τεθαυμᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		τεθαυμᾰκέναι				τεθαυμᾰ́σθαι
participle	m	τεθαυμᾰκώς				τεθαυμᾰσμένος
	f	τεθαυμᾰκυῖᾰ				τεθαυμᾰσμένη
	n	τεθαυμᾰκός				τεθαυμᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτεθαυμᾰ́κειν, ἐτεθαυμᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτεθαυμᾰ́κειν, ἐτεθαυμᾰ́κη	ἐτεθαυμᾰ́κεις, ἐτεθαυμᾰ́κης	ἐτεθαυμᾰ́κει(ν)	ἐτεθαυμᾰ́κετον	ἐτεθαυμᾰκέτην	ἐτεθαυμᾰ́κεμεν	ἐτεθαυμᾰ́κετε	ἐτεθαυμᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτεθαυμᾰ́σμην	ἐτεθαύμᾰσο	ἐτεθαύμᾰστο	ἐτεθαύμᾰσθον	ἐτεθαυμᾰ́σθην	ἐτεθαυμᾰ́σμεθᾰ	ἐτεθαύμᾰσθε	ἐτεθαυμᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Unaugmented Epic forms

   Imperfect: θαύμᾰζον, θαυμᾰζόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θαύμᾰζον	θαύμᾰζες	θαύμᾰζε(ν)	θαυμᾰ́ζετον	θαυμᾰζέτην	θαυμᾰ́ζομεν	θαυμᾰ́ζετε	θαύμᾰζον
middle/ passive	indicative	θαυμᾰζόμην	θαυμᾰ́ζου	θαυμᾰ́ζετο	θαυμᾰ́ζεσθον	θαυμᾰζέσθην	θαυμᾰζόμε(σ)θᾰ	θαυμᾰ́ζεσθε	θαυμᾰ́ζοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: θαύμᾰσᾰ, θαυμᾰσᾰ́μην, θαυμᾰ́σθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θαύμᾰσᾰ	θαύμᾰσᾰς	θαύμᾰσε(ν)	θαυμᾰ́σᾰτον	θαυμᾰσᾰ́την	θαυμᾰ́σᾰμεν	θαυμᾰ́σᾰτε	θαύμᾰσᾰν
	subjunctive	θαυμᾰ́σω, θαυμᾰ́σωμῐ	θαυμᾰ́σῃς, θαυμᾰ́σῃσθᾰ	θαυμᾰ́σῃ, θαυμᾰ́σῃσῐ	θαυμᾰ́σητον	θαυμᾰ́σητον	θαυμᾰ́σωμεν	θαυμᾰ́σητε	θαυμᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	θαυμᾰ́σαιμῐ	θαυμᾰ́σαις, θαυμᾰ́σαισθᾰ, θαυμᾰ́σειᾰς	θαυμᾰ́σειε(ν), θαυμᾰ́σαι	θαυμᾰσεῖτον	θαυμᾰσείτην	θαυμᾰσεῖμεν	θαυμᾰσεῖτε	θαυμᾰσεῖεν
	imperative		θαύμᾰσον	θαυμᾰσᾰ́τω	θαυμᾰ́σᾰτον	θαυμᾰσᾰ́των		θαυμᾰ́σᾰτε	θαυμᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	θαυμᾰσᾰ́μην	θαυμᾰ́σᾰο	θαυμᾰ́σᾰτο	θαυμᾰ́σᾰσθον	θαυμᾰσᾰ́σθην	θαυμᾰσᾰ́με(σ)θᾰ	θαυμᾰ́σᾰσθε	θαυμᾰ́σᾰντο
	subjunctive	θαυμᾰ́σωμαι	θαυμᾰ́σηαι	θαυμᾰ́σηται	θαυμᾰ́σησθον	θαυμᾰ́σησθον	θαυμᾰσώμε(σ)θᾰ	θαυμᾰ́σησθε	θαυμᾰ́σωνται
	optative	θαυμᾰσαίμην	θαυμᾰ́σαιο	θαυμᾰ́σαιτο	θαυμᾰ́σαισθον	θαυμᾰσαίσθην	θαυμᾰσαίμε(σ)θᾰ	θαυμᾰ́σαισθε	θαυμᾰσαίᾰτο
	imperative		θαύμᾰσαι	θαυμᾰσᾰ́σθω	θαυμᾰ́σᾰσθον	θαυμᾰσᾰ́σθων		θαυμᾰ́σᾰσθε	θαυμᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	θαυμᾰ́σθην	θαυμᾰ́σθης	θαυμᾰ́σθη	θαυμᾰ́σθητον	θαυμᾰσθήτην	θαυμᾰ́σθημεν	θαυμᾰ́σθητε	θαυμᾰ́σθησᾰν, θαύμᾰσθεν
	subjunctive	θαυμᾰσθῶ	θαυμᾰσθῇς	θαυμᾰσθῇ	θαυμᾰσθῆτον	θαυμᾰσθῆτον	θαυμᾰσθῶμεν	θαυμᾰσθῆτε	θαυμᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	θαυμᾰσθείην	θαυμᾰσθείης	θαυμᾰσθείη	θαυμᾰσθεῖτον, θαυμᾰσθείητον	θαυμᾰσθείτην, θαυμᾰσθειήτην	θαυμᾰσθεῖμεν, θαυμᾰσθείημεν	θαυμᾰσθεῖτε, θαυμᾰσθείητε	θαυμᾰ́σθειεν, θαυμᾰσθείησᾰν
	imperative		θαυμᾰ́σθητῐ	θαυμᾰσθήτω	θαυμᾰ́σθητον	θαυμᾰσθήτων		θαυμᾰ́σθητε	θαυμᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θαυμᾰ́σαι/θαυμᾰσᾰ́μεν/θαυμᾰσᾰμέναι			θαυμᾰ́σᾰσθαι		θαυμᾰσθῆναι/θαυμᾰσθήμεναι
participle	m	θαυμᾰ́σᾱς			θαυμᾰσᾰ́μενος		θαυμᾰσθείς
	f	θαυμᾰ́σᾱσᾰ			θαυμᾰσᾰμένη		θαυμᾰσθεῖσᾰ
	n	θαυμᾰ́σᾰν			θαυμᾰσᾰ́μενον		θαυμᾰσθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναθαυμάζω (anathaumázō)
• ἀποθαυμάζω (apothaumázō)
• ἐκθαυμάζω (ekthaumázō)
• ἐπιθαυμάζω (epithaumázō)
• θαυμαστός (thaumastós)
• προσθαυμάζω (prosthaumázō)
• συνθαυμάζω (sunthaumázō)
• ὑπερθαυμάζω (huperthaumázō)

Descendants

• Greek: θαυμάζω (thavmázo)

Further reading

• “θαυμάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θαυμάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “θαυμάζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• θαυμάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• θαυμάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “θαυμάζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2296 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • admire idem, page 12.
  • marvel idem, page 515.
  • strike idem, page 825.
  • surprise idem, page 844.
  • welcome idem, page 973.
  • wonder idem, page 987.

Greek

Etymology

From Ancient Greek θαυμάζω (thaumázō).

Verb

θαυμάζω • (thavmázo) (past θαύμασα, passive θαυμάζομαι)

1. to admire, feel admiration for
2. to look up to, look at with wonder
3. to be impressed by

Conjugation

θαυμάζω   θαυμάζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	θαυμάζω	θαυμάσω	θαυμάζομαι	θαυμαστώ
2 sg	θαυμάζεις	θαυμάσεις	θαυμάζεσαι	θαυμαστείς
3 sg	θαυμάζει	θαυμάσει	θαυμάζεται	θαυμαστεί
1 pl	θαυμάζουμε, [‑ομε]	θαυμάσουμε, [‑ομε]	θαυμαζόμαστε	θαυμαστούμε
2 pl	θαυμάζετε	θαυμάσετε	θαυμάζεστε, θαυμαζόσαστε	θαυμαστείτε
3 pl	θαυμάζουν(ε)	θαυμάσουν(ε)	θαυμάζονται	θαυμαστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	θαύμαζα	θαύμασα	θαυμαζόμουν(α)	θαυμάστηκα
2 sg	θαύμαζες	θαύμασες	θαυμαζόσουν(α)	θαυμάστηκες
3 sg	θαύμαζε	θαύμασε	θαυμαζόταν(ε)	θαυμάστηκε
1 pl	θαυμάζαμε	θαυμάσαμε	θαυμαζόμασταν, (‑όμαστε)	θαυμαστήκαμε
2 pl	θαυμάζατε	θαυμάσατε	θαυμαζόσασταν, (‑όσαστε)	θαυμαστήκατε
3 pl	θαύμαζαν, θαυμάζαν(ε)	θαύμασαν, θαυμάσαν(ε)	θαυμάζονταν, (θαυμαζόντουσαν)	θαυμάστηκαν, θαυμαστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα θαυμάζω ➤	θα θαυμάσω ➤	θα θαυμάζομαι ➤	θα θαυμαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα θαυμάζεις, …	θα θαυμάσεις, …	θα θαυμάζεσαι, …	θα θαυμαστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … θαυμάσει		έχω, έχεις, … θαυμαστεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … θαυμάσει		είχα, είχες, … θαυμαστεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … θαυμάσει		θα έχω, θα έχεις, … θαυμαστεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	θαύμαζε	θαύμασε	—	θαυμάσου
2 pl	θαυμάζετε	θαυμάστε	θαυμάζεστε	θαυμαστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	θαυμάζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας θαυμάσει ➤		—
Nonfinite form➤	θαυμάσει		θαυμαστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αποθαυμάζω (apothavmázo, “to admire greatly”)
• αυτοθαυμάζομαι (aftothavmázomai, “to admire oneself”)
• αυτοθαυμασμός m (aftothavmasmós, “self admiration”)
• θαυμασμός m (thavmasmós, “admiration”)