εὐθηνέω

Ancient Greek

Etymology

From εὐθηνός (euthēnós) +‎ -έω (-éō). Variant form of εὐθενέω (euthenéō, “to thrive, flourish”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.tʰɛː.né.ɔː/ → /eɸ.θiˈne.o/ → /ef.θiˈne.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.tʰɛː.né.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.tʰe̝ˈne.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸ.θiˈne.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ef.θiˈne.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ef.θiˈne.o/

Verb

εὐθηνέω • (euthēnéō)

1. to thrive, flourish

Inflection

   Present: εὐθηνέω, εὐθηνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθηνέω	εὐθηνέεις	εὐθηνέει	εὐθηνέετον	εὐθηνέετον	εὐθηνέομεν	εὐθηνέετε	εὐθηνέουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐθηνέω	εὐθηνέῃς	εὐθηνέῃ	εὐθηνέητον	εὐθηνέητον	εὐθηνέωμεν	εὐθηνέητε	εὐθηνέωσῐ(ν)
	optative	εὐθηνέοιμῐ	εὐθηνέοις	εὐθηνέοι	εὐθηνέοιτον	εὐθηνεοίτην	εὐθηνέοιμεν	εὐθηνέοιτε	εὐθηνέοιεν
	imperative		εὐθήνεε	εὐθηνεέτω	εὐθηνέετον	εὐθηνεέτων		εὐθηνέετε	εὐθηνεόντων
middle/ passive	indicative	εὐθηνέομαι	εὐθηνέῃ, εὐθηνέει	εὐθηνέεται	εὐθηνέεσθον	εὐθηνέεσθον	εὐθηνεόμεθᾰ	εὐθηνέεσθε	εὐθηνέονται
	subjunctive	εὐθηνέωμαι	εὐθηνέῃ	εὐθηνέηται	εὐθηνέησθον	εὐθηνέησθον	εὐθηνεώμεθᾰ	εὐθηνέησθε	εὐθηνέωνται
	optative	εὐθηνεοίμην	εὐθηνέοιο	εὐθηνέοιτο	εὐθηνέοισθον	εὐθηνεοίσθην	εὐθηνεοίμεθᾰ	εὐθηνέοισθε	εὐθηνέοιντο
	imperative		εὐθηνέου	εὐθηνεέσθω	εὐθηνέεσθον	εὐθηνεέσθων		εὐθηνέεσθε	εὐθηνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐθηνέειν				εὐθηνέεσθαι
participle	m	εὐθηνέων				εὐθηνεόμενος
	f	εὐθηνέουσᾰ				εὐθηνεομένη
	n	εὐθηνέον				εὐθηνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: εὐθηνῶ, εὐθηνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθηνῶ	εὐθηνεῖς	εὐθηνεῖ	εὐθηνεῖτον	εὐθηνεῖτον	εὐθηνοῦμεν	εὐθηνεῖτε	εὐθηνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	εὐθηνῶ	εὐθηνῇς	εὐθηνῇ	εὐθηνῆτον	εὐθηνῆτον	εὐθηνῶμεν	εὐθηνῆτε	εὐθηνῶσῐ(ν)
	optative	εὐθηνοίην, εὐθηνοῖμῐ	εὐθηνοίης, εὐθηνοῖς	εὐθηνοίη, εὐθηνοῖ	εὐθηνοῖτον, εὐθηνοίητον	εὐθηνοίτην, εὐθηνοιήτην	εὐθηνοῖμεν, εὐθηνοίημεν	εὐθηνοῖτε, εὐθηνοίητε	εὐθηνοῖεν, εὐθηνοίησᾰν
	imperative		εὐθήνει	εὐθηνείτω	εὐθηνεῖτον	εὐθηνείτων		εὐθηνεῖτε	εὐθηνούντων
middle/ passive	indicative	εὐθηνοῦμαι	εὐθηνεῖ, εὐθηνῇ	εὐθηνεῖται	εὐθηνεῖσθον	εὐθηνεῖσθον	εὐθηνούμεθᾰ	εὐθηνεῖσθε	εὐθηνοῦνται
	subjunctive	εὐθηνῶμαι	εὐθηνῇ	εὐθηνῆται	εὐθηνῆσθον	εὐθηνῆσθον	εὐθηνώμεθᾰ	εὐθηνῆσθε	εὐθηνῶνται
	optative	εὐθηνοίμην	εὐθηνοῖο	εὐθηνοῖτο	εὐθηνοῖσθον	εὐθηνοίσθην	εὐθηνοίμεθᾰ	εὐθηνοῖσθε	εὐθηνοῖντο
	imperative		εὐθηνοῦ	εὐθηνείσθω	εὐθηνεῖσθον	εὐθηνείσθων		εὐθηνεῖσθε	εὐθηνείσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐθηνεῖν				εὐθηνεῖσθαι
participle	m	εὐθηνῶν				εὐθηνούμενος
	f	εὐθηνοῦσᾰ				εὐθηνουμένη
	n	εὐθηνοῦν				εὐθηνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: εὐθήνεον, εὐθηνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθήνεον	εὐθήνεες	εὐθήνεε(ν)	εὐθηνέετον	εὐθηνεέτην	εὐθηνέομεν	εὐθηνέετε	εὐθήνεον
middle/ passive	indicative	εὐθηνεόμην	εὐθηνέου	εὐθηνέετο	εὐθηνέεσθον	εὐθηνεέσθην	εὐθηνεόμεθᾰ	εὐθηνέεσθε	εὐθηνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: εὐθήνουν, εὐθηνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθήνουν	εὐθήνεις	εὐθήνει	εὐθηνεῖτον	εὐθηνείτην	εὐθηνοῦμεν	εὐθηνεῖτε	εὐθήνουν
middle/ passive	indicative	εὐθηνούμην	εὐθηνοῦ	εὐθηνεῖτο	εὐθηνεῖσθον	εὐθηνείσθην	εὐθηνούμεθᾰ	εὐθηνεῖσθε	εὐθηνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: εὐθηνήσω, εὐθηνήσομαι, εὐθηνηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθηνήσω	εὐθηνήσεις	εὐθηνήσει	εὐθηνήσετον	εὐθηνήσετον	εὐθηνήσομεν	εὐθηνήσετε	εὐθηνήσουσῐ(ν)
	optative	εὐθηνήσοιμῐ	εὐθηνήσοις	εὐθηνήσοι	εὐθηνήσοιτον	εὐθηνησοίτην	εὐθηνήσοιμεν	εὐθηνήσοιτε	εὐθηνήσοιεν
middle	indicative	εὐθηνήσομαι	εὐθηνήσῃ, εὐθηνήσει	εὐθηνήσεται	εὐθηνήσεσθον	εὐθηνήσεσθον	εὐθηνησόμεθᾰ	εὐθηνήσεσθε	εὐθηνήσονται
	optative	εὐθηνησοίμην	εὐθηνήσοιο	εὐθηνήσοιτο	εὐθηνήσοισθον	εὐθηνησοίσθην	εὐθηνησοίμεθᾰ	εὐθηνήσοισθε	εὐθηνήσοιντο
passive	indicative	εὐθηνηθήσομαι	εὐθηνηθήσῃ	εὐθηνηθήσεται	εὐθηνηθήσεσθον	εὐθηνηθήσεσθον	εὐθηνηθησόμεθᾰ	εὐθηνηθήσεσθε	εὐθηνηθήσονται
	optative	εὐθηνηθησοίμην	εὐθηνηθήσοιο	εὐθηνηθήσοιτο	εὐθηνηθήσοισθον	εὐθηνηθησοίσθην	εὐθηνηθησοίμεθᾰ	εὐθηνηθήσοισθε	εὐθηνηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐθηνήσειν			εὐθηνήσεσθαι		εὐθηνηθήσεσθαι
participle	m	εὐθηνήσων			εὐθηνησόμενος		εὐθηνηθησόμενος
	f	εὐθηνήσουσᾰ			εὐθηνησομένη		εὐθηνηθησομένη
	n	εὐθηνῆσον			εὐθηνησόμενον		εὐθηνηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: εὐθήνησᾰ, εὐθηνησᾰ́μην, εὐθηνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθήνησᾰ	εὐθήνησᾰς	εὐθήνησε(ν)	εὐθηνήσᾰτον	εὐθηνησᾰ́την	εὐθηνήσᾰμεν	εὐθηνήσᾰτε	εὐθήνησᾰν
	subjunctive	εὐθηνήσω	εὐθηνήσῃς	εὐθηνήσῃ	εὐθηνήσητον	εὐθηνήσητον	εὐθηνήσωμεν	εὐθηνήσητε	εὐθηνήσωσῐ(ν)
	optative	εὐθηνήσαιμῐ	εὐθηνήσειᾰς, εὐθηνήσαις	εὐθηνήσειε(ν), εὐθηνήσαι	εὐθηνήσαιτον	εὐθηνησαίτην	εὐθηνήσαιμεν	εὐθηνήσαιτε	εὐθηνήσειᾰν, εὐθηνήσαιεν
	imperative		εὐθήνησον	εὐθηνησᾰ́τω	εὐθηνήσᾰτον	εὐθηνησᾰ́των		εὐθηνήσᾰτε	εὐθηνησᾰ́ντων
middle	indicative	εὐθηνησᾰ́μην	εὐθηνήσω	εὐθηνήσᾰτο	εὐθηνήσᾰσθον	εὐθηνησᾰ́σθην	εὐθηνησᾰ́μεθᾰ	εὐθηνήσᾰσθε	εὐθηνήσᾰντο
	subjunctive	εὐθηνήσωμαι	εὐθηνήσῃ	εὐθηνήσηται	εὐθηνήσησθον	εὐθηνήσησθον	εὐθηνησώμεθᾰ	εὐθηνήσησθε	εὐθηνήσωνται
	optative	εὐθηνησαίμην	εὐθηνήσαιο	εὐθηνήσαιτο	εὐθηνήσαισθον	εὐθηνησαίσθην	εὐθηνησαίμεθᾰ	εὐθηνήσαισθε	εὐθηνήσαιντο
	imperative		εὐθήνησαι	εὐθηνησᾰ́σθω	εὐθηνήσᾰσθον	εὐθηνησᾰ́σθων		εὐθηνήσᾰσθε	εὐθηνησᾰ́σθων
passive	indicative	εὐθηνήθην	εὐθηνήθης	εὐθηνήθη	εὐθηνήθητον	εὐθηνηθήτην	εὐθηνήθημεν	εὐθηνήθητε	εὐθηνήθησᾰν
	subjunctive	εὐθηνηθῶ	εὐθηνηθῇς	εὐθηνηθῇ	εὐθηνηθῆτον	εὐθηνηθῆτον	εὐθηνηθῶμεν	εὐθηνηθῆτε	εὐθηνηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐθηνηθείην	εὐθηνηθείης	εὐθηνηθείη	εὐθηνηθεῖτον, εὐθηνηθείητον	εὐθηνηθείτην, εὐθηνηθειήτην	εὐθηνηθεῖμεν, εὐθηνηθείημεν	εὐθηνηθεῖτε, εὐθηνηθείητε	εὐθηνηθεῖεν, εὐθηνηθείησᾰν
	imperative		εὐθηνήθητῐ	εὐθηνηθήτω	εὐθηνήθητον	εὐθηνηθήτων		εὐθηνήθητε	εὐθηνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐθηνῆσαι			εὐθηνήσᾰσθαι		εὐθηνηθῆναι
participle	m	εὐθηνήσᾱς			εὐθηνησᾰ́μενος		εὐθηνηθείς
	f	εὐθηνήσᾱσᾰ			εὐθηνησᾰμένη		εὐθηνηθεῖσᾰ
	n	εὐθηνῆσᾰν			εὐθηνησᾰ́μενον		εὐθηνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: εὐθήνηκᾰ, εὐθήνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθήνηκᾰ	εὐθήνηκᾰς	εὐθήνηκε(ν)	εὐθηνήκᾰτον	εὐθηνήκᾰτον	εὐθηνήκᾰμεν	εὐθηνήκᾰτε	εὐθηνήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	εὐθηνήκω	εὐθηνήκῃς	εὐθηνήκῃ	εὐθηνήκητον	εὐθηνήκητον	εὐθηνήκωμεν	εὐθηνήκητε	εὐθηνήκωσῐ(ν)
	optative	εὐθηνήκοιμῐ, εὐθηνηκοίην	εὐθηνήκοις, εὐθηνηκοίης	εὐθηνήκοι, εὐθηνηκοίη	εὐθηνήκοιτον	εὐθηνηκοίτην	εὐθηνήκοιμεν	εὐθηνήκοιτε	εὐθηνήκοιεν
	imperative		εὐθήνηκε	εὐθηνηκέτω	εὐθηνήκετον	εὐθηνηκέτων		εὐθηνήκετε	εὐθηνηκόντων
middle/ passive	indicative	εὐθήνημαι	εὐθήνησαι	εὐθήνηται	εὐθήνησθον	εὐθήνησθον	εὐθηνήμεθᾰ	εὐθήνησθε	εὐθήνηνται
	subjunctive	εὐθηνημένος ὦ	εὐθηνημένος ᾖς	εὐθηνημένος ᾖ	εὐθηνημένω ἦτον	εὐθηνημένω ἦτον	εὐθηνημένοι ὦμεν	εὐθηνημένοι ἦτε	εὐθηνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	εὐθηνημένος εἴην	εὐθηνημένος εἴης	εὐθηνημένος εἴη	εὐθηνημένω εἴητον/εἶτον	εὐθηνημένω εἰήτην/εἴτην	εὐθηνημένοι εἴημεν/εἶμεν	εὐθηνημένοι εἴητε/εἶτε	εὐθηνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		εὐθήνησο	εὐθηνήσθω	εὐθήνησθον	εὐθηνήσθων		εὐθήνησθε	εὐθηνήσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐθηνηκέναι				εὐθηνῆσθαι
participle	m	εὐθηνηκώς				εὐθηνημένος
	f	εὐθηνηκυῖᾰ				εὐθηνημένη
	n	εὐθηνηκός				εὐθηνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: εὐθηνήκειν, εὐθηνήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐθηνήκειν, εὐθηνήκη	εὐθηνήκεις, εὐθηνήκης	εὐθηνήκει(ν)	εὐθηνήκετον	εὐθηνηκέτην	εὐθηνήκεμεν	εὐθηνήκετε	εὐθηνήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	εὐθηνήμην	εὐθήνησο	εὐθήνητο	εὐθήνησθον	εὐθηνήσθην	εὐθηνήμεθᾰ	εὐθήνησθε	εὐθήνηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “εὐθηνέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “εὐθηνέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “εὐθηνέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “εὐθηνέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter