δυστυχημάτων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dys.ty.kʰɛː.má.tɔːn/ → /ðys.ty.çiˈma.ton/ → /ðis.ti.çiˈma.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dys.ty.kʰɛː.má.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dys.ty.kʰe̝ˈma.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðys.ty.çiˈma.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðys.ty.çiˈma.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðis.ti.çiˈma.ton/

Noun

δῠστῠχημᾰ́των • (dustukhēmátōn) n

1. genitive plural of δῠστῠ́χημᾰ (dustúkhēma)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.sti.çiˈma.ton/
• Hyphenation: δυ‧στυ‧χη‧μά‧των

Noun

δυστυχημάτων • (dystychimáton) n

1. Genitive plural form of δυστύχημα (dystýchima).