δραπέτης

Ancient Greek

Etymology

From the root of διδράσκω (didráskō, “run”) +‎ -της (-tēs, masculine agentive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /draː.pé.tɛːs/ → /ðraˈpe.tis/ → /ðraˈpe.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /draː.pé.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /draˈpe.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðraˈpe.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðraˈpe.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðraˈpe.tis/

Noun

δρᾱπέτης • (drāpétēs) m (genitive δρᾱπέτου); first declension

1. a runaway, especially a runaway slave

Inflection

First declension of ὁ δρᾱπέτης; τοῦ δρᾱπέτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ δρᾱπέτης ho drāpétēs	τὼ δρᾱπέτᾱ tṑ drāpétā	οἱ δρᾱπέται hoi drāpétai
Genitive	τοῦ δρᾱπέτου toû drāpétou	τοῖν δρᾱπέταιν toîn drāpétain	τῶν δρᾱπετῶν tôn drāpetôn
Dative	τῷ δρᾱπέτῃ tôi drāpétēi	τοῖν δρᾱπέταιν toîn drāpétain	τοῖς δρᾱπέταις toîs drāpétais
Accusative	τὸν δρᾱπέτην tòn drāpétēn	τὼ δρᾱπέτᾱ tṑ drāpétā	τοὺς δρᾱπέτᾱς toùs drāpétās
Vocative	δρᾱπέτᾰ drāpéta	δρᾱπέτᾱ drāpétā	δρᾱπέται drāpétai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: δραπέτης (drapétis)

Further reading

• “δραπέτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δραπέτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• δραπέτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δραπέτης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • skulker idem, page 781.
  • truant idem, page 898.

Greek

Etymology

From Ancient Greek δραπέτης (drapétēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðɾaˈpetis/
• Hyphenation: δρα‧πέ‧της

Noun

δραπέτης • (drapétis) m (plural δραπέτες, feminine δραπέτισσα)

1. escapee, runaway, absconder, fugitive (person who has escaped confinement eg prison)

   Οι δραπέτες κρύφτηκαν σ’ ένα εγκαταλειμμένο σπίτι.

   Oi drapétes krýftikan s’ éna egkataleimméno spíti.

   The escapees hid in an abandoned house.

Declension

Declension of δραπέτης

	singular	plural
nominative	δραπέτης (drapétis)	δραπέτες (drapétes)
genitive	δραπέτη (drapéti)	δραπετών (drapetón)
accusative	δραπέτη (drapéti)	δραπέτες (drapétes)
vocative	δραπέτη (drapéti)	δραπέτες (drapétes)

Synonyms

• φυγάς m (fygás, “fugitive, runaway”)

Related terms

• δραπετεύω (drapetévo)