διώχνω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek διώχνω (diṓkhnō), from Ancient Greek διώκω (diṓkō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðʝo.xno/ (pronounced with synizesis of [i]+[o])
• Hyphenation: διώ‧χνω

Verb

διώχνω • (dióchno) (past έδιωξα, passive διώχνομαι)

1. to chase away, to drive away, to send away, to shoo, to get rid of
2. to expel, to oust, to turf out (to remove from a place)

   Synonym: εκδιώκω (ekdióko)

3. to expel (to remove from membership)

   Synonym: αποβάλλω (apovállo)

4. to fire (to terminate the employment of)
5. to banish, to chase away, to drive away (to expel from the mind: feeling, pain, thought, etc.)
6. to turn away (to refuse to admit someone)

Conjugation

διώχνω   διώχνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διώχνω	διώξω	διώχνομαι	διωχτώ
2 sg	διώχνεις	διώξεις	διώχνεσαι	διωχτείς
3 sg	διώχνει	διώξει	διώχνεται	διωχτεί
1 pl	διώχνουμε, [‑ομε]	διώξουμε, [‑ομε]	διωχνόμαστε	διωχτούμε
2 pl	διώχνετε	διώξετε	διώχνεστε, διωχνόσαστε	διωχτείτε
3 pl	διώχνουν(ε)	διώξουν(ε)	διώχνονται	διωχτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έδιωχνα	έδιωξα	διωχνόμουν(α)	διώχτηκα
2 sg	έδιωχνες	έδιωξες	διωχνόσουν(α)	διώχτηκες
3 sg	έδιωχνε	έδιωξε	διωχνόταν(ε)	διώχτηκε
1 pl	διώχναμε	διώξαμε	διωχνόμασταν, (‑όμαστε)	διωχτήκαμε
2 pl	διώχνατε	διώξατε	διωχνόσασταν, (‑όσαστε)	διωχτήκατε
3 pl	έδιωχναν, διώχναν(ε)	έδιωξαν, διώξαν(ε)	διώχνονταν, (διωχνόντουσαν)	διώχτηκαν, διωχτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διώχνω ➤	θα διώξω ➤	θα διώχνομαι ➤	θα διωχτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διώχνεις, …	θα διώξεις, …	θα διώχνεσαι, …	θα διωχτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διώξει   έχω, έχεις, … διωγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διωχτεί   είμαι, είσαι, … διωγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διώξει   είχα, είχες, … διωγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διωχτεί   ήμουν, ήσουν, … διωγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διώξει   θα έχω, θα έχεις, … διωγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διωχτεί   θα είμαι, θα είσαι, … διωγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διώχνε	διώξε, διώχ' 1	—	διώξου
2 pl	διώχνετε	διώξτε, διώχτε2	διώχνεστε	διωχτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διώχνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας διώξει ➤		διωγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	διώξει		διωχτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. διώχ' τον ("get rid of him!")  2. Colloquial.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• άδιωχτος (ádiochtos, “unexpelled”)
• αποδιώχνω (apodióchno, “chase away, dismiss”)
• διωγμός m (diogmós, “persecution”)
• δίωξη f (díoxi, “prosecution”)
• διώξιμο n (dióximo, “dismissal”)
• and see: διώκω (dióko, “persecute”) (for stem διωκ-)