δισταγμός

Greek

Noun

δισταγμός • (distagmós) m (plural δισταγμοί)

1. hesitation

Declension

Declension of δισταγμός

	singular	plural
nominative	δισταγμός (distagmós)	δισταγμοί (distagmoí)
genitive	δισταγμού (distagmoú)	δισταγμών (distagmón)
accusative	δισταγμό (distagmó)	δισταγμούς (distagmoús)
vocative	δισταγμέ (distagmé)	δισταγμοί (distagmoí)

Further reading

• δισταγμός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language