διπλασιούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.pla.si.ǔː.me.nos/ → /ði.pla.siˈu.me.nos/ → /ði.pla.siˈu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.pla.si.ǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.pla.siˈu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.pla.siˈu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.pla.siˈu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.pla.siˈu.me.nos/

Participle

διπλᾰσῐούμενος • (diplăsĭoúmenos) m (feminine διπλᾰσῐουμένη, neuter διπλᾰσῐούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of διπλασιόομαι (diplasióomai)

Declension

First and second declension of δῐπλᾰσῐούμενος; δῐπλᾰσῐουμένη; δῐπλᾰσῐούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δῐπλᾰσῐούμενος dĭplăsĭoúmenos	δῐπλᾰσῐουμένη dĭplăsĭouménē	δῐπλᾰσῐούμενον dĭplăsĭoúmenon		δῐπλᾰσῐουμένω dĭplăsĭouménō	δῐπλᾰσῐουμένᾱ dĭplăsĭouménā	δῐπλᾰσῐουμένω dĭplăsĭouménō		δῐπλᾰσῐούμενοι dĭplăsĭoúmenoi	δῐπλᾰσῐούμεναι dĭplăsĭoúmenai	δῐπλᾰσῐούμενᾰ dĭplăsĭoúmenă
Genitive		δῐπλᾰσῐουμένου dĭplăsĭouménou	δῐπλᾰσῐουμένης dĭplăsĭouménēs	δῐπλᾰσῐουμένου dĭplăsĭouménou		δῐπλᾰσῐουμένοιν dĭplăsĭouménoin	δῐπλᾰσῐουμέναιν dĭplăsĭouménain	δῐπλᾰσῐουμένοιν dĭplăsĭouménoin		δῐπλᾰσῐουμένων dĭplăsĭouménōn	δῐπλᾰσῐουμένων dĭplăsĭouménōn	δῐπλᾰσῐουμένων dĭplăsĭouménōn
Dative		δῐπλᾰσῐουμένῳ dĭplăsĭouménōi	δῐπλᾰσῐουμένῃ dĭplăsĭouménēi	δῐπλᾰσῐουμένῳ dĭplăsĭouménōi		δῐπλᾰσῐουμένοιν dĭplăsĭouménoin	δῐπλᾰσῐουμέναιν dĭplăsĭouménain	δῐπλᾰσῐουμένοιν dĭplăsĭouménoin		δῐπλᾰσῐουμένοις dĭplăsĭouménois	δῐπλᾰσῐουμέναις dĭplăsĭouménais	δῐπλᾰσῐουμένοις dĭplăsĭouménois
Accusative		δῐπλᾰσῐούμενον dĭplăsĭoúmenon	δῐπλᾰσῐουμένην dĭplăsĭouménēn	δῐπλᾰσῐούμενον dĭplăsĭoúmenon		δῐπλᾰσῐουμένω dĭplăsĭouménō	δῐπλᾰσῐουμένᾱ dĭplăsĭouménā	δῐπλᾰσῐουμένω dĭplăsĭouménō		δῐπλᾰσῐουμένους dĭplăsĭouménous	δῐπλᾰσῐουμένᾱς dĭplăsĭouménās	δῐπλᾰσῐούμενᾰ dĭplăsĭoúmenă
Vocative		δῐπλᾰσῐούμενε dĭplăsĭoúmene	δῐπλᾰσῐουμένη dĭplăsĭouménē	δῐπλᾰσῐούμενον dĭplăsĭoúmenon		δῐπλᾰσῐουμένω dĭplăsĭouménō	δῐπλᾰσῐουμένᾱ dĭplăsĭouménā	δῐπλᾰσῐουμένω dĭplăsĭouménō		δῐπλᾰσῐούμενοι dĭplăsĭoúmenoi	δῐπλᾰσῐούμεναι dĭplăsĭoúmenai	δῐπλᾰσῐούμενᾰ dĭplăsĭoúmenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δῐπλᾰσῐουμένως dĭplăsĭouménōs				δῐπλᾰσῐουμενώτερος dĭplăsĭoumenṓteros				δῐπλᾰσῐουμενώτᾰτος dĭplăsĭoumenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.