διπλασιουμένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.pla.si.uː.mé.nɛːn/ → /ði.pla.si.uˈme.nin/ → /ði.pla.si.uˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.pla.si.uː.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.pla.si.uˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.pla.si.uˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.pla.si.uˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.pla.si.uˈme.nin/

Participle

διπλᾰσῐουμένην • (diplăsĭouménēn)

1. feminine accusative singular of διπλασιούμενος (diplasioúmenos)