διλήμματος

Ancient Greek

Noun

διλήμματος • (dilḗmmatos)

1. genitive singular of δίλημμα (dílēmma)

References

• “διλήμματος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διλήμματος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διλήμματος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈli.ma.tos/
• Hyphenation: δι‧λήμ‧μα‧τος

Noun

διλήμματος • (dilímmatos) n

1. genitive singular of δίλημμα (dílimma)