διαπατταλεύω

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-) +‎ πάττω (páttō) +‎ πάττω (páttō) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.pat.ta.lěu̯.ɔː/ → /ði.a.pat.taˈle.βo/ → /ði.a.pa.taˈle.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.pat.ta.lěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.pat.taˈle.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.pat.taˈle.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.pat.taˈle.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.pa.taˈle.vo/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ι, α, α and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

διαπατταλεύω • (diapattaleúō)

1. Attic form of διαπασσαλεύω (diapassaleúō)

Conjugation

   Present: διαπατταλεύω, διαπατταλεύομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαπατταλεύω	διαπατταλεύεις	διαπατταλεύει	διαπατταλεύετον	διαπατταλεύετον	διαπατταλεύομεν	διαπατταλεύετε	διαπατταλεύουσῐ(ν)
	subjunctive	διαπατταλεύω	διαπατταλεύῃς	διαπατταλεύῃ	διαπατταλεύητον	διαπατταλεύητον	διαπατταλεύωμεν	διαπατταλεύητε	διαπατταλεύωσῐ(ν)
	optative	διαπατταλεύοιμῐ	διαπατταλεύοις	διαπατταλεύοι	διαπατταλεύοιτον	διαπατταλευοίτην	διαπατταλεύοιμεν	διαπατταλεύοιτε	διαπατταλεύοιεν
	imperative		διαπαττάλευε	διαπατταλευέτω	διαπατταλεύετον	διαπατταλευέτων		διαπατταλεύετε	διαπατταλευόντων
middle/ passive	indicative	διαπατταλεύομαι	διαπατταλεύῃ, διαπατταλεύει	διαπατταλεύεται	διαπατταλεύεσθον	διαπατταλεύεσθον	διαπατταλευόμεθᾰ	διαπατταλεύεσθε	διαπατταλεύονται
	subjunctive	διαπατταλεύωμαι	διαπατταλεύῃ	διαπατταλεύηται	διαπατταλεύησθον	διαπατταλεύησθον	διαπατταλευώμεθᾰ	διαπατταλεύησθε	διαπατταλεύωνται
	optative	διαπατταλευοίμην	διαπατταλεύοιο	διαπατταλεύοιτο	διαπατταλεύοισθον	διαπατταλευοίσθην	διαπατταλευοίμεθᾰ	διαπατταλεύοισθε	διαπατταλεύοιντο
	imperative		διαπατταλεύου	διαπατταλευέσθω	διαπατταλεύεσθον	διαπατταλευέσθων		διαπατταλεύεσθε	διαπατταλευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		διαπατταλεύειν				διαπατταλεύεσθαι
participle	m	διαπατταλεύων				διαπατταλευόμενος
	f	διαπατταλεύουσᾰ				διαπατταλευομένη
	n	διαπατταλεῦον				διαπατταλευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: διαπατταλεύσω, διαπατταλεύσομαι, διαπατταλευθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαπατταλεύσω	διαπατταλεύσεις	διαπατταλεύσει	διαπατταλεύσετον	διαπατταλεύσετον	διαπατταλεύσομεν	διαπατταλεύσετε	διαπατταλεύσουσῐ(ν)
	optative	διαπατταλεύσοιμῐ	διαπατταλεύσοις	διαπατταλεύσοι	διαπατταλεύσοιτον	διαπατταλευσοίτην	διαπατταλεύσοιμεν	διαπατταλεύσοιτε	διαπατταλεύσοιεν
middle	indicative	διαπατταλεύσομαι	διαπατταλεύσῃ, διαπατταλεύσει	διαπατταλεύσεται	διαπατταλεύσεσθον	διαπατταλεύσεσθον	διαπατταλευσόμεθᾰ	διαπατταλεύσεσθε	διαπατταλεύσονται
	optative	διαπατταλευσοίμην	διαπατταλεύσοιο	διαπατταλεύσοιτο	διαπατταλεύσοισθον	διαπατταλευσοίσθην	διαπατταλευσοίμεθᾰ	διαπατταλεύσοισθε	διαπατταλεύσοιντο
passive	indicative	διαπατταλευθήσομαι	διαπατταλευθήσῃ	διαπατταλευθήσεται	διαπατταλευθήσεσθον	διαπατταλευθήσεσθον	διαπατταλευθησόμεθᾰ	διαπατταλευθήσεσθε	διαπατταλευθήσονται
	optative	διαπατταλευθησοίμην	διαπατταλευθήσοιο	διαπατταλευθήσοιτο	διαπατταλευθήσοισθον	διαπατταλευθησοίσθην	διαπατταλευθησοίμεθᾰ	διαπατταλευθήσοισθε	διαπατταλευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		διαπατταλεύσειν			διαπατταλεύσεσθαι		διαπατταλευθήσεσθαι
participle	m	διαπατταλεύσων			διαπατταλευσόμενος		διαπατταλευθησόμενος
	f	διαπατταλεύσουσᾰ			διαπατταλευσομένη		διαπατταλευθησομένη
	n	διαπατταλεῦσον			διαπατταλευσόμενον		διαπατταλευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: -ευσᾰ, -ευσᾰ́μην, -εύθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-ευσᾰ	-ευσᾰς	-ευσε(ν)	-εύσᾰτον	-ευσᾰ́την	-εύσᾰμεν	-εύσᾰτε	-ευσᾰν
	subjunctive	διαπατταλεύσω	διαπατταλεύσῃς	διαπατταλεύσῃ	διαπατταλεύσητον	διαπατταλεύσητον	διαπατταλεύσωμεν	διαπατταλεύσητε	διαπατταλεύσωσῐ(ν)
	optative	διαπατταλεύσαιμῐ	διαπατταλεύσειᾰς, διαπατταλεύσαις	διαπατταλεύσειε(ν), διαπατταλεύσαι	διαπατταλεύσαιτον	διαπατταλευσαίτην	διαπατταλεύσαιμεν	διαπατταλεύσαιτε	διαπατταλεύσειᾰν, διαπατταλεύσαιεν
	imperative		διαπαττάλευσον	διαπατταλευσᾰ́τω	διαπατταλεύσᾰτον	διαπατταλευσᾰ́των		διαπατταλεύσᾰτε	διαπατταλευσᾰ́ντων
middle	indicative	-ευσᾰ́μην	-εύσω	-εύσᾰτο	-εύσᾰσθον	-ευσᾰ́σθην	-ευσᾰ́μεθᾰ	-εύσᾰσθε	-εύσᾰντο
	subjunctive	διαπατταλεύσωμαι	διαπατταλεύσῃ	διαπατταλεύσηται	διαπατταλεύσησθον	διαπατταλεύσησθον	διαπατταλευσώμεθᾰ	διαπατταλεύσησθε	διαπατταλεύσωνται
	optative	διαπατταλευσαίμην	διαπατταλεύσαιο	διαπατταλεύσαιτο	διαπατταλεύσαισθον	διαπατταλευσαίσθην	διαπατταλευσαίμεθᾰ	διαπατταλεύσαισθε	διαπατταλεύσαιντο
	imperative		διαπαττάλευσαι	διαπατταλευσᾰ́σθω	διαπατταλεύσᾰσθον	διαπατταλευσᾰ́σθων		διαπατταλεύσᾰσθε	διαπατταλευσᾰ́σθων
passive	indicative	-εύθην	-εύθης	-εύθη	-εύθητον	-ευθήτην	-εύθημεν	-εύθητε	-εύθησᾰν
	subjunctive	διαπατταλευθῶ	διαπατταλευθῇς	διαπατταλευθῇ	διαπατταλευθῆτον	διαπατταλευθῆτον	διαπατταλευθῶμεν	διαπατταλευθῆτε	διαπατταλευθῶσῐ(ν)
	optative	διαπατταλευθείην	διαπατταλευθείης	διαπατταλευθείη	διαπατταλευθεῖτον, διαπατταλευθείητον	διαπατταλευθείτην, διαπατταλευθειήτην	διαπατταλευθεῖμεν, διαπατταλευθείημεν	διαπατταλευθεῖτε, διαπατταλευθείητε	διαπατταλευθεῖεν, διαπατταλευθείησᾰν
	imperative		διαπατταλεύθητῐ	διαπατταλευθήτω	διαπατταλεύθητον	διαπατταλευθήτων		διαπατταλεύθητε	διαπατταλευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		διαπατταλεῦσαι			διαπατταλεύσᾰσθαι		διαπατταλευθῆναι
participle	m	διαπατταλεύσᾱς			διαπατταλευσᾰ́μενος		διαπατταλευθείς
	f	διαπατταλεύσᾱσᾰ			διαπατταλευσᾰμένη		διαπατταλευθεῖσᾰ
	n	διαπατταλεῦσᾰν			διαπατταλευσᾰ́μενον		διαπατταλευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “διαπατταλεύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011