Jump to content

διαλείπω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From δια- (dia-) +‎ λείπω (leípō).

Pronunciation

[edit]
 

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ι and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

[edit]

διαλείπω • (dialeípō)

  1. to intermit, delay, cease, stop; to leave an interval, gap, space between
    1. (of time) to leave an interval of time, to wait
  2. (impersonal) to be an interval
  3. (intransitive) to stand at intervals, be discontinuous
    1. to die, perish

Conjugation

[edit]
   Present: διαλείπω, διαλείπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαλείπω διαλείπεις διαλείπει διαλείπετον διαλείπετον διαλείπομεν διαλείπετε διαλείπουσῐ(ν)
subjunctive διαλείπω διαλείπῃς διαλείπῃ διαλείπητον διαλείπητον διαλείπωμεν διαλείπητε διαλείπωσῐ(ν)
optative διαλείποιμῐ διαλείποις διαλείποι διαλείποιτον διαλειποίτην διαλείποιμεν διαλείποιτε διαλείποιεν
imperative   διάλειπε διαλειπέτω διαλείπετον διαλειπέτων   διαλείπετε διαλειπόντων
middle/
passive 		indicative διαλείπομαι διαλείπῃ,
διαλείπει 		διαλείπεται διαλείπεσθον διαλείπεσθον διαλειπόμεθᾰ διαλείπεσθε διαλείπονται
subjunctive διαλείπωμαι διαλείπῃ διαλείπηται διαλείπησθον διαλείπησθον διαλειπώμεθᾰ διαλείπησθε διαλείπωνται
optative διαλειποίμην διαλείποιο διαλείποιτο διαλείποισθον διαλειποίσθην διαλειποίμεθᾰ διαλείποισθε διαλείποιντο
imperative   διαλείπου διαλειπέσθω διαλείπεσθον διαλειπέσθων   διαλείπεσθε διαλειπέσθων
active middle/passive
infinitive διαλείπειν διαλείπεσθαι
participle m διαλείπων διαλειπόμενος
f διαλείπουσᾰ διαλειπομένη
n διαλεῖπον διαλειπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διέλειπον, διελειπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέλειπον διέλειπες διέλειπε(ν) διελείπετον διελειπέτην διελείπομεν διελείπετε διέλειπον
middle/
passive 		indicative διελειπόμην διελείπου διελείπετο διελείπεσθον διελειπέσθην διελειπόμεθᾰ διελείπεσθε διελείποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαλείψω, διαλείψομαι, διαλειφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαλείψω διαλείψεις διαλείψει διαλείψετον διαλείψετον διαλείψομεν διαλείψετε διαλείψουσῐ(ν)
optative διαλείψοιμῐ διαλείψοις διαλείψοι διαλείψοιτον διαλειψοίτην διαλείψοιμεν διαλείψοιτε διαλείψοιεν
middle indicative διαλείψομαι διαλείψῃ,
διαλείψει 		διαλείψεται διαλείψεσθον διαλείψεσθον διαλειψόμεθᾰ διαλείψεσθε διαλείψονται
optative διαλειψοίμην διαλείψοιο διαλείψοιτο διαλείψοισθον διαλειψοίσθην διαλειψοίμεθᾰ διαλείψοισθε διαλείψοιντο
passive indicative διαλειφθήσομαι διαλειφθήσῃ διαλειφθήσεται διαλειφθήσεσθον διαλειφθήσεσθον διαλειφθησόμεθᾰ διαλειφθήσεσθε διαλειφθήσονται
optative διαλειφθησοίμην διαλειφθήσοιο διαλειφθήσοιτο διαλειφθήσοισθον διαλειφθησοίσθην διαλειφθησοίμεθᾰ διαλειφθήσοισθε διαλειφθήσοιντο
active middle passive
infinitive διαλείψειν διαλείψεσθαι διαλειφθήσεσθαι
participle m διαλείψων διαλειψόμενος διαλειφθησόμενος
f διαλείψουσᾰ διαλειψομένη διαλειφθησομένη
n διαλεῖψον διαλειψόμενον διαλειφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: διέλῐπον, διελῐπόμην, διελῐ́φθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέλῐπον διέλῐπες διέλῐπε(ν) διελῐ́πετον διελῐπέτην διελῐ́πομεν διελῐ́πετε διέλῐπον
subjunctive διαλῐ́πω διαλῐ́πῃς διαλῐ́πῃ διαλῐ́πητον διαλῐ́πητον διαλῐ́πωμεν διαλῐ́πητε διαλῐ́πωσῐ(ν)
optative διαλῐ́ποιμῐ διαλῐ́ποις διαλῐ́ποι διαλῐ́ποιτον διαλῐποίτην διαλῐ́ποιμεν διαλῐ́ποιτε διαλῐ́ποιεν
imperative   διάλῐπε διαλῐπέτω διαλῐ́πετον διαλῐπέτων   διαλῐ́πετε διαλῐπόντων
middle indicative διελῐπόμην διελῐ́που διελῐ́πετο διελῐ́πεσθον διελῐπέσθην διελῐπόμεθᾰ διελῐ́πεσθε διελῐ́ποντο
subjunctive διαλῐ́πωμαι διαλῐ́πῃ διαλῐ́πηται διαλῐ́πησθον διαλῐ́πησθον διαλῐπώμεθᾰ διαλῐ́πησθε διαλῐ́πωνται
optative διαλῐποίμην διαλῐ́ποιο διαλῐ́ποιτο διαλῐ́ποισθον διαλῐποίσθην διαλῐποίμεθᾰ διαλῐ́ποισθε διαλῐ́ποιντο
imperative   διαλῐποῦ διαλῐπέσθω διαλῐ́πεσθον διαλῐπέσθων   διαλῐ́πεσθε διαλῐπέσθων
passive indicative διελῐ́φθην διελῐ́φθης διελῐ́φθη διελῐ́φθητον διελῐφθήτην διελῐ́φθημεν διελῐ́φθητε διελῐ́φθησᾰν
subjunctive διαλῐφθῶ διαλῐφθῇς διαλῐφθῇ διαλῐφθῆτον διαλῐφθῆτον διαλῐφθῶμεν διαλῐφθῆτε διαλῐφθῶσῐ(ν)
optative διαλῐφθείην διαλῐφθείης διαλῐφθείη διαλῐφθεῖτον,
διαλῐφθείητον 		διαλῐφθείτην,
διαλῐφθειήτην 		διαλῐφθεῖμεν,
διαλῐφθείημεν 		διαλῐφθεῖτε,
διαλῐφθείητε 		διαλῐφθεῖεν,
διαλῐφθείησᾰν
imperative   διαλῐ́φθητῐ διαλῐφθήτω διαλῐ́φθητον διαλῐφθήτων   διαλῐ́φθητε διαλῐφθέντων
active middle passive
infinitive διαλῐπεῖν διαλῐπέσθαι διαλῐφθῆναι
participle m διαλῐπών διαλῐπόμενος διαλῐφθείς
f διαλῐποῦσᾰ διαλῐπομένη διαλῐφθεῖσᾰ
n διαλῐπόν διαλῐπόμενον διαλῐφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: διαλέλοιπᾰ, διαλέλοιπσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαλέλοιπᾰ διαλέλοιπᾰς διαλέλοιπε(ν) διαλελοίπᾰτον διαλελοίπᾰτον διαλελοίπᾰμεν διαλελοίπᾰτε διαλελοίπᾱσῐ(ν)
subjunctive διαλελοίπω διαλελοίπῃς διαλελοίπῃ διαλελοίπητον διαλελοίπητον διαλελοίπωμεν διαλελοίπητε διαλελοίπωσῐ(ν)
optative διαλελοίποιμῐ,
διαλελοιποίην 		διαλελοίποις,
διαλελοιποίης 		διαλελοίποι,
διαλελοιποίη 		διαλελοίποιτον διαλελοιποίτην διαλελοίποιμεν διαλελοίποιτε διαλελοίποιεν
imperative   διαλέλοιπε διαλελοιπέτω διαλελοίπετον διαλελοιπέτων   διαλελοίπετε διαλελοιπόντων
middle/
passive 		indicative διαλέλοιπσμαι διαλέλοιπσαι διαλέλοιπσται διαλέλοιπσθον διαλέλοιπσθον διαλελοίπσμεθᾰ διαλέλοιπσθε διαλελοίπτᾰται
subjunctive διαλελοιπσμένος ὦ διαλελοιπσμένος ᾖς διαλελοιπσμένος ᾖ διαλελοιπσμένω ἦτον διαλελοιπσμένω ἦτον διαλελοιπσμένοι ὦμεν διαλελοιπσμένοι ἦτε διαλελοιπσμένοι ὦσῐ(ν)
optative διαλελοιπσμένος εἴην διαλελοιπσμένος εἴης διαλελοιπσμένος εἴη διαλελοιπσμένω εἴητον/εἶτον διαλελοιπσμένω εἰήτην/εἴτην διαλελοιπσμένοι εἴημεν/εἶμεν διαλελοιπσμένοι εἴητε/εἶτε διαλελοιπσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   διαλέλοιπσο διαλελοίπσθω διαλέλοιπσθον διαλελοίπσθων   διαλέλοιπσθε διαλελοίπσθων
active middle/passive
infinitive διαλελοιπέναι διαλελοῖπσθαι
participle m διαλελοιπώς διαλελοιπσμένος
f διαλελοιπυῖᾰ διαλελοιπσμένη
n διαλελοιπός διαλελοιπσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: διελελοίπειν, διελελείμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διελελοίπειν,
διελελοίπη 		διελελοίπεις,
διελελοίπης 		διελελοίπει(ν) διελελοίπετον διελελοιπέτην διελελοίπεμεν διελελοίπετε διελελοίπεσᾰν
middle/
passive 		indicative διελελείμμην διελέλειψο διελέλειπτο διελέλειφθον διελελείφθην διελελείμμεθᾰ διελέλειφθε διελελείπᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=διαλείπω&oldid=83905252"