διαβαίνω

Ancient Greek

Etymology

From δῐᾰ- (dia-, “in different directions, apart, asunder; dia-”) +‎ βαίνω (baínō, “to walk, step”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.bǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈbɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈβɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈve.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈve.no/

Verb

δῐᾰβαίνω • (diabaínō)

(intransitive) to stride, walk or stand with legs apart
- 424 BCE, Aristophanes, The Knights 77:
  τοσόνδε δ᾽ αὐτοῦ βῆμα διαβεβηκότος ὁ πρωκτός ἐστιν αὐτόχρημ᾽ ἐν Χάοσιν, τὼ χεῖρ᾽ ἐν Αἰτωλοῖς, ὁ νοῦς δ᾽ ἐν Κλωπιδῶν.
  And what a stride! He has one leg on Pylos and the other in the Assembly; his arse gapes exactly over the land of the Chaonians, his hands are with the Aetolians and his mind with the Clopidians.
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Anacharsis 32:
  […], ὑμῶν οὕτω μεγάλα διαβαινόντων ἐπ᾽ αὐτούς. […]
(transitive) to step across, pass over
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.49:
  […]· ὣς Ἕκτωρ ἀν᾽ ὅμιλον ἰὼν ἐλλίσσεθ᾽ ἑταίρους τάφρον ἐποτρύνων διαβαινέμεν· […]
  So Hector ranged to and fro, while urging his men to cross the trench.
1. (absolute) to cross over
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.634:
    […]· ἐμὲ δὲ χρεὼ γίνεται αὐτῆς Ἤλιδ᾽ ἐς εὐρύχορον διαβήμεναι, ἔνθα μοι ἵπποι δώδεκα θήλειαι, ὑπὸ δ᾽ ἡμίονοι ταλαεργοὶ ἀδμῆτες· […]
    […] I need her to cross to the wide plains of Elis, where I have twelve brood mares, and sturdy mules that are not yet weaned or broken.
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.62:
    σημαίνων δὲ ταῦτα τῷ λόγῳ διέβαινε ἐς Εὐρυβιάδην, λέγων μᾶλλον ἐπεστραμμένα.
    sēmaínōn dè taûta tôi lógōi diébaine es Eurubiádēn, légōn mâllon epestramména.
    Next he turned his argument to Eurybiades, saying more vehemently than before, […]
2. to bestride
3. to decide
4. to come home to, to affect

Inflection

Present: δῐᾰβαίνω, δῐᾰβαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰβαίνω	δῐᾰβαίνεις	δῐᾰβαίνει	δῐᾰβαίνετον	δῐᾰβαίνετον	δῐᾰβαίνομεν	δῐᾰβαίνετε	δῐᾰβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰβαίνω	δῐᾰβαίνῃς	δῐᾰβαίνῃ	δῐᾰβαίνητον	δῐᾰβαίνητον	δῐᾰβαίνωμεν	δῐᾰβαίνητε	δῐᾰβαίνωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰβαίνοιμῐ	δῐᾰβαίνοις	δῐᾰβαίνοι	δῐᾰβαίνοιτον	δῐᾰβαινοίτην	δῐᾰβαίνοιμεν	δῐᾰβαίνοιτε	δῐᾰβαίνοιεν
	imperative		δῐᾰ́βαινε	δῐᾰβαινέτω	δῐᾰβαίνετον	δῐᾰβαινέτων		δῐᾰβαίνετε	δῐᾰβαινόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰβαίνομαι	δῐᾰβαίνῃ, δῐᾰβαίνει	δῐᾰβαίνεται	δῐᾰβαίνεσθον	δῐᾰβαίνεσθον	δῐᾰβαινόμεθᾰ	δῐᾰβαίνεσθε	δῐᾰβαίνονται
	subjunctive	δῐᾰβαίνωμαι	δῐᾰβαίνῃ	δῐᾰβαίνηται	δῐᾰβαίνησθον	δῐᾰβαίνησθον	δῐᾰβαινώμεθᾰ	δῐᾰβαίνησθε	δῐᾰβαίνωνται
	optative	δῐᾰβαινοίμην	δῐᾰβαίνοιο	δῐᾰβαίνοιτο	δῐᾰβαίνοισθον	δῐᾰβαινοίσθην	δῐᾰβαινοίμεθᾰ	δῐᾰβαίνοισθε	δῐᾰβαίνοιντο
	imperative		δῐᾰβαίνου	δῐᾰβαινέσθω	δῐᾰβαίνεσθον	δῐᾰβαινέσθων		δῐᾰβαίνεσθε	δῐᾰβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰβαίνειν				δῐᾰβαίνεσθαι
participle	m	δῐᾰβαίνων				δῐᾰβαινόμενος
	f	δῐᾰβαίνουσᾰ				δῐᾰβαινομένη
	n	δῐᾰβαῖνον				δῐᾰβαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δῐέβαινον, δῐεβαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέβαινον	δῐέβαινες	δῐέβαινε(ν)	δῐεβαίνετον	δῐεβαινέτην	δῐεβαίνομεν	δῐεβαίνετε	δῐέβαινον
middle/ passive	indicative	δῐεβαινόμην	δῐεβαίνου	δῐεβαίνετο	δῐεβαίνεσθον	δῐεβαινέσθην	δῐεβαινόμεθᾰ	δῐεβαίνεσθε	δῐεβαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δῐᾰβήσω, δῐᾰβήσομαι, δῐᾰβᾰθήσομαι (active only causal)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰβήσω	δῐᾰβήσεις	δῐᾰβήσει	δῐᾰβήσετον	δῐᾰβήσετον	δῐᾰβήσομεν	δῐᾰβήσετε	δῐᾰβήσουσῐ(ν)
active	optative	δῐᾰβήσοιμῐ	δῐᾰβήσοις	δῐᾰβήσοι	δῐᾰβήσοιτον	δῐᾰβησοίτην	δῐᾰβήσοιμεν	δῐᾰβήσοιτε	δῐᾰβήσοιεν
middle	indicative	δῐᾰβήσομαι	δῐᾰβήσῃ, δῐᾰβήσει	δῐᾰβήσεται	δῐᾰβήσεσθον	δῐᾰβήσεσθον	δῐᾰβησόμεθᾰ	δῐᾰβήσεσθε	δῐᾰβήσονται
middle	optative	δῐᾰβησοίμην	δῐᾰβήσοιο	δῐᾰβήσοιτο	δῐᾰβήσοισθον	δῐᾰβησοίσθην	δῐᾰβησοίμεθᾰ	δῐᾰβήσοισθε	δῐᾰβήσοιντο
passive	indicative	δῐᾰβᾰθήσομαι	δῐᾰβᾰθήσῃ	δῐᾰβᾰθήσεται	δῐᾰβᾰθήσεσθον	δῐᾰβᾰθήσεσθον	δῐᾰβᾰθησόμεθᾰ	δῐᾰβᾰθήσεσθε	δῐᾰβᾰθήσονται
passive	optative	δῐᾰβᾰθησοίμην	δῐᾰβᾰθήσοιο	δῐᾰβᾰθήσοιτο	δῐᾰβᾰθήσοισθον	δῐᾰβᾰθησοίσθην	δῐᾰβᾰθησοίμεθᾰ	δῐᾰβᾰθήσοισθε	δῐᾰβᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰβήσειν			δῐᾰβήσεσθαι		δῐᾰβᾰθήσεσθαι
participle	m	δῐᾰβήσων			δῐᾰβησόμενος		δῐᾰβᾰθησόμενος
	f	δῐᾰβήσουσᾰ			δῐᾰβησομένη		δῐᾰβᾰθησομένη
	n	δῐᾰβῆσον			δῐᾰβησόμενον		δῐᾰβᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: δῐέβαινᾰ, δῐεβαινᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέβαινᾰ	δῐέβαινᾰς	δῐέβαινε(ν)	δῐεβαίνᾰτον	δῐεβαινᾰ́την	δῐεβαίνᾰμεν	δῐεβαίνᾰτε	δῐέβαινᾰν
	subjunctive	δῐᾰβαίνω	δῐᾰβαίνῃς	δῐᾰβαίνῃ	δῐᾰβαίνητον	δῐᾰβαίνητον	δῐᾰβαίνωμεν	δῐᾰβαίνητε	δῐᾰβαίνωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰβαίναιμῐ	δῐᾰβαίνειᾰς, δῐᾰβαίναις	δῐᾰβαίνειε(ν), δῐᾰβαίναι	δῐᾰβαίναιτον	δῐᾰβαιναίτην	δῐᾰβαίναιμεν	δῐᾰβαίναιτε	δῐᾰβαίνειᾰν, δῐᾰβαίναιεν
	imperative		δῐᾰ́βαινον	δῐᾰβαινᾰ́τω	δῐᾰβαίνᾰτον	δῐᾰβαινᾰ́των		δῐᾰβαίνᾰτε	δῐᾰβαινᾰ́ντων
middle	indicative	δῐεβαινᾰ́μην	δῐεβαίνω	δῐεβαίνᾰτο	δῐεβαίνᾰσθον	δῐεβαινᾰ́σθην	δῐεβαινᾰ́μεθᾰ	δῐεβαίνᾰσθε	δῐεβαίνᾰντο
	subjunctive	δῐᾰβαίνωμαι	δῐᾰβαίνῃ	δῐᾰβαίνηται	δῐᾰβαίνησθον	δῐᾰβαίνησθον	δῐᾰβαινώμεθᾰ	δῐᾰβαίνησθε	δῐᾰβαίνωνται
	optative	δῐᾰβαιναίμην	δῐᾰβαίναιο	δῐᾰβαίναιτο	δῐᾰβαίναισθον	δῐᾰβαιναίσθην	δῐᾰβαιναίμεθᾰ	δῐᾰβαίναισθε	δῐᾰβαίναιντο
	imperative		δῐᾰ́βαιναι	δῐᾰβαινᾰ́σθω	δῐᾰβαίνᾰσθον	δῐᾰβαινᾰ́σθων		δῐᾰβαίνᾰσθε	δῐᾰβαινᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		δῐᾰβαῖναι			δῐᾰβαίνᾰσθαι
participle	m	δῐᾰβαίνᾱς			δῐᾰβαινᾰ́μενος
	f	δῐᾰβαίνᾱσᾰ			δῐᾰβαινᾰμένη
	n	δῐᾰβαῖνᾰν			δῐᾰβαινᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: δῐέβην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέβην	δῐέβης	δῐέβη	δῐέβητον	δῐεβήτην	δῐέβημεν	δῐέβητε	δῐέβησᾰν
	subjunctive	δῐᾰβῶ	δῐᾰβῇς	δῐᾰβῇ	δῐᾰβῆτον	δῐᾰβῆτον	δῐᾰβῶμεν	δῐᾰβῆτε	δῐᾰβῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰβαίην	δῐᾰβαίης	δῐᾰβαίη	δῐᾰβαῖτον, δῐᾰβαίητον	δῐᾰβαίτην, δῐᾰβαιήτην	δῐᾰβαῖμεν, δῐᾰβαίημεν	δῐᾰβαῖτε, δῐᾰβαίητε	δῐᾰβαῖεν, δῐᾰβαίησᾰν
	imperative		δῐᾰ́βηθῐ	δῐᾰβήτω	δῐᾰ́βητον	δῐᾰβήτων		δῐᾰ́βητε	δῐᾰβᾰ́ντων
		active
infinitive		δῐᾰβῆναι
participle	m	δῐᾰβᾱ́ς
	f	δῐᾰβᾶσᾰ
	n	δῐᾰβᾰ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Related terms

δῐᾰβᾰσείω (diabaseíō)
δῐᾰβᾰ́σκω (diabáskō)
δῐᾰβᾰτῐκός (diabatikós)
δῐᾰβῐβᾰ́ζω (diabibázō)

References

“διαβαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek διαβαίνω (diabaínō) < δια- (dia-) +‎ βαίνω (vaíno).

Verb

διαβαίνω • (diavaíno) (past διάβηκα, passive —)

to cross, traverse, go through
to pass, roll by (of time)

Conjugation

διαβαίνω (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	διαβαίνω	διαβώ
2 sg	διαβαίνεις	διαβείς
3 sg	διαβαίνει	διαβεί

1 pl	διαβαίνουμε, [‑ομε]	διαβούμε
2 pl	διαβαίνετε	διαβείτε
3 pl	διαβαίνουν(ε)	διαβούνε, διαβούν

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	διάβαινα	διάβηκα
2 sg	διάβαινες	διάβηκες
3 sg	διάβαινε	διάβηκε

1 pl	διαβαίναμε	διαβήκαμε
2 pl	διαβαίνατε	διαβήκατε
3 pl	διάβαιναν, διαβαίναν(ε)	διάβηκαν, αν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα διαβαίνω ➤	θα διαβώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαβαίνεις, …	θα διαβείς, ...

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, ... διαβεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, ... διαβεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, ... διαβεί

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διάβαινε	διάβα
2 pl	διαβαίνετε	διαβείτε

Other forms
Active present participle ➤	διαβαίνοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας διαβεί ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	διαβεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(traverse): διασχίζω (diaschízo)