διάτανος

Greek

Etymology

Blend of διά(βολ)ος (diá(vol)os, “devil”) +‎ (σα)ταν(άς) ((sa)tan(ás), “satan”) + ending -ος.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðʝa.ta.nos/
• Hyphenation: διά‧τα‧νος

Noun

διάτανος • (diátanos) m (plural διάτανοι)

1. (colloquial) form of διάβολος (diávolos)

Declension

	singular	plural
nominative	διάτανος (diátanos)	διάτανοι (diátanoi)
genitive	διάτανου (diátanou)	διάτανων (diátanon)
accusative	διάτανο (diátano)	διάτανους (diátanous)
vocative	διάτανε (diátane)	διάτανοι (diátanoi)

Usually in the singular.

Derived terms

• άι στο διάτανο (ái sto diátano, “go to hell!”)