βούλομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• βόλομαι (bólomai) — Epic
• βόλλομαι (bóllomai) — Aeolic
• βέλλομαι (béllomai) — Thessalian
• βείλομαι (beílomai), βήλομαι (bḗlomai) — Boeotian
• δείλομαι (deílomai) — Locrian, Delphic
• δήλομαι (dḗlomai) — Coan
• βώλομαι (bṓlomai) — Doric

Etymology

According to Beekes and LIV, from Proto-Indo-European *gʷel(h₃)- (“to want, wish”) (with no certain cognates), but with unexplained and pervasive o-grade in the present. The root may be identical to *gʷelH- (“to hit by throwing”), via semantic shift "to throw" > "to throw (desires)" > "to want", but this is speculative.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bǔː.lo.mai̯/ → /ˈβu.lo.mɛ/ → /ˈvu.lo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bǔː.lo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbu.lo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβu.lo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈvu.lo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈvu.lo.me/

Verb

βούλομαι • (boúlomai)

1. (transitive, intransitive) to will, wish, be willing, want [with accusative ‘something’; or with infinitive ‘to do something’] (usually stronger than ἐθέλω (ethélō), implying choice or preference)
2. (transitive) to mean
3. (intransitive) to pretend, claim [with infinitive ‘to do something’]
4. (transitive) to prefer [with accusative ‘something’ or infinitive ‘to do something’, along with μᾶλλον ἤ (mâllon ḗ) or ἤ (ḗ) ‘over something else’]

Inflection

   Present: βούλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	βούλομαι	βούλῃ, βούλει	βούλεται	βούλεσθον	βούλεσθον	βουλόμεθᾰ	βούλεσθε	βούλονται
	subjunctive	βούλωμαι	βούλῃ	βούληται	βούλησθον	βούλησθον	βουλώμεθᾰ	βούλησθε	βούλωνται
	optative	βουλοίμην	βούλοιο	βούλοιτο	βούλοισθον	βουλοίσθην	βουλοίμεθᾰ	βούλοισθε	βούλοιντο
	imperative		βούλου	βουλέσθω	βούλεσθον	βουλέσθων		βούλεσθε	βουλέσθων
						middle/passive
infinitive						βούλεσθαι
participle	m					βουλόμενος
	f					βουλομένη
	n					βουλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐβουλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐβουλόμην	ἐβούλου	ἐβούλετο	ἐβούλεσθον	ἐβουλέσθην	ἐβουλόμεθᾰ	ἐβούλεσθε	ἐβούλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: βουλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	βουλόμην	βούλου	βούλετο	βούλεσθον	βουλέσθην	βουλόμε(σ)θᾰ	βούλεσθε	βούλοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠβουλόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠβουλόμην	ἠβούλου	ἠβούλετο	ἠβούλεσθον	ἠβουλέσθην	ἠβουλόμεθᾰ	ἠβούλεσθε	ἠβούλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βουλήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	βουλήσομαι	βουλήσῃ, βουλήσει	βουλήσεται	βουλήσεσθον	βουλήσεσθον	βουλησόμεθᾰ	βουλήσεσθε	βουλήσονται
	optative	βουλησοίμην	βουλήσοιο	βουλήσοιτο	βουλήσοισθον	βουλησοίσθην	βουλησοίμεθᾰ	βουλήσοισθε	βουλήσοιντο
					middle
infinitive					βουλήσεσθαι
participle	m				βουλησόμενος
	f				βουλησομένη
	n				βουλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βουληθήσομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	βουληθήσομαι	βουληθήσῃ	βουληθήσεται	βουληθήσεσθον	βουληθήσεσθον	βουληθησόμεθᾰ	βουληθήσεσθε	βουληθήσονται
	optative	βουληθησοίμην	βουληθήσοιο	βουληθήσοιτο	βουληθήσοισθον	βουληθησοίσθην	βουληθησοίμεθᾰ	βουληθήσοισθε	βουληθήσοιντο
							passive
infinitive							βουληθήσεσθαι
participle	m						βουληθησόμενος
	f						βουληθησομένη
	n						βουληθησόμενον

   Aorist: ἐβουλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐβουλήθην	ἐβουλήθης	ἐβουλήθη	ἐβουλήθητον	ἐβουληθήτην	ἐβουλήθημεν	ἐβουλήθητε	ἐβουλήθησᾰν
	subjunctive	βουληθῶ	βουληθῇς	βουληθῇ	βουληθῆτον	βουληθῆτον	βουληθῶμεν	βουληθῆτε	βουληθῶσῐ(ν)
	optative	βουληθείην	βουληθείης	βουληθείη	βουληθεῖτον, βουληθείητον	βουληθείτην, βουληθειήτην	βουληθεῖμεν, βουληθείημεν	βουληθεῖτε, βουληθείητε	βουληθεῖεν, βουληθείησᾰν
	imperative		βουλήθητῐ	βουληθήτω	βουλήθητον	βουληθήτων		βουλήθητε	βουληθέντων
							passive
infinitive							βουληθῆναι
participle	m						βουληθείς
	f						βουληθεῖσᾰ
	n						βουληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: βεβούλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	βεβούλημαι	βεβούλησαι	βεβούληται	βεβούλησθον	βεβούλησθον	βεβουλήμεθᾰ	βεβούλησθε	βεβούληνται
	subjunctive	βεβουλημένος ὦ	βεβουλημένος ᾖς	βεβουλημένος ᾖ	βεβουλημένω ἦτον	βεβουλημένω ἦτον	βεβουλημένοι ὦμεν	βεβουλημένοι ἦτε	βεβουλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	βεβουλημένος εἴην	βεβουλημένος εἴης	βεβουλημένος εἴη	βεβουλημένω εἴητον/εἶτον	βεβουλημένω εἰήτην/εἴτην	βεβουλημένοι εἴημεν/εἶμεν	βεβουλημένοι εἴητε/εἶτε	βεβουλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		βεβούλησο	βεβουλήσθω	βεβούλησθον	βεβουλήσθων		βεβούλησθε	βεβουλήσθων
						middle/passive
infinitive						βεβουλῆσθαι
participle	m					βεβουλημένος
	f					βεβουλημένη
	n					βεβουλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἐθέλω (ethélō)

 

Further reading

• “βούλομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βούλομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “βούλομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• βούλομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “βούλομαι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1014 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • care idem, page 113.
  • choose idem, page 131.
  • consent idem, page 162.
  • denote idem, page 210.
  • desire idem, page 215.
  • dispose idem, page 237.
  • incline idem, page 428.
  • long idem, page 498.
  • mean idem, page 519.
  • prefer idem, page 634.
  • rather idem, page 673.
  • ready idem, page 675.
  • want idem, page 961.
  • willing idem, page 979.
  • wish idem, page 983.