βιαστέος

Ancient Greek

Etymology

βιάζω (biázō, “overpower”) +‎ -τέος (-téos, verbal adjective suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bi.as.té.os/ → /βi.asˈte.os/ → /vi.asˈte.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bi.as.té.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bi.asˈte.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βi.asˈte.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vi.asˈte.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vi.asˈte.os/

Adjective

βῐαστέος • (biastéos) m (feminine βῐαστέᾱ, neuter βῐαστέον); first/second declension

1. that must overpower or be overpowered

Declension

First and second declension of βῐᾰστέος; βῐᾰστέᾱ; βῐᾰστέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		βῐᾰστέος biastéos	βῐᾰστέᾱ biastéā	βῐᾰστέον biastéon		βῐᾰστέω biastéō	βῐᾰστέᾱ biastéā	βῐᾰστέω biastéō		βῐᾰστέοι biastéoi	βῐᾰστέαι biastéai	βῐᾰστέᾰ biastéa
Genitive		βῐᾰστέου biastéou	βῐᾰστέᾱς biastéās	βῐᾰστέου biastéou		βῐᾰστέοιν biastéoin	βῐᾰστέαιν biastéain	βῐᾰστέοιν biastéoin		βῐᾰστέων biastéōn	βῐᾰστέων biastéōn	βῐᾰστέων biastéōn
Dative		βῐᾰστέῳ biastéōi	βῐᾰστέᾳ biastéāi	βῐᾰστέῳ biastéōi		βῐᾰστέοιν biastéoin	βῐᾰστέαιν biastéain	βῐᾰστέοιν biastéoin		βῐᾰστέοις biastéois	βῐᾰστέαις biastéais	βῐᾰστέοις biastéois
Accusative		βῐᾰστέον biastéon	βῐᾰστέᾱν biastéān	βῐᾰστέον biastéon		βῐᾰστέω biastéō	βῐᾰστέᾱ biastéā	βῐᾰστέω biastéō		βῐᾰστέους biastéous	βῐᾰστέᾱς biastéās	βῐᾰστέᾰ biastéa
Vocative		βῐᾰστέε biastée	βῐᾰστέᾱ biastéā	βῐᾰστέον biastéon		βῐᾰστέω biastéō	βῐᾰστέᾱ biastéā	βῐᾰστέω biastéō		βῐᾰστέοι biastéoi	βῐᾰστέαι biastéai	βῐᾰστέᾰ biastéa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		βῐᾰστέως biastéōs				βῐᾰστεώτερος biasteṓteros				βῐᾰστεώτᾰτος biasteṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.